Στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, ο κυνηγός χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού από τις τοπικές κοινωνίες. Όπως συνέβαινε και στη χώρα μας μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του΄70.

Όμως τη δόξα του κυνηγού πολλοί ζήλεψαν και προσπάθησαν επιμελώς να την αμαυρώσουν.

Με τη πλασματική ανάκαμψη της οικονομίας από το 1981 και μετά και με τη «πράσινη» μόδα στην περιβαλλοντική σκηνή, ξεπήδησαν οι «αφιλοκερδείς» Μ.Κ.Ο., που για να αποσπάσουν τα παχυλά ευρωπαϊκά πακέτα, αυτοαποκλήθηκαν προστάτες της φύσης και της άγριας ζωής, σε μία προσπάθεια να εκτοπίσουν από τη φυσική του θέση, τον κυνηγό.

Πέρα από το αντι-κυνηγετικό μένος που τεχνιέντως καλλιέργησαν και με τη πολυχρησία του το ενστερνίστηκαν, προχώρησαν στη χειραγώγηση των μικρών παιδιών. Τα «αναγνωστκά» του δημοτικού σχολείου βρίθουν με ιστορίες για τον «κακό» κυνηγό και τα «αθώα» ζωάκια, που, αν μη τι άλλο, δηλητηριάζουν τις άδολες παιδικές ψυχές. 

Φορώντας την ετικέτα του “αντι-κυνηγού” εισέβαλαν, με φανφάρες και μεγαλοστομίες, σε όλους τους χώρους της δημόσιας ζωής, στην εκπαίδευση, στη τέχνη και στη πολιτική.

Και εμείς, οι δεκάδες χιλιάδες κυνηγοί, παρακολουθούσαμε αδιάφοροι, μην πιστεύοντας στον επερχόμενο χαμό μας. Χωρίς καμία αντίδραση και με τη βεβαιότητα ότι οι συκοφάντες θα βουλιάξουν στα ίδια τους τα ψέματα. 

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας. Δεν μεριμνήσαμε από τότε να διαφυλάξουμε το τίτλο του κυνηγού και τη πρέπουσα θέση του στην κοινωνία.

Και το μοιραίο σφάλμα μας, όταν ανακαλύψαμε την αλήθεια, ήταν να δείξουμε μεγαλοψυχία απέναντι στους «μικρούς» και τυχάρπαστους, που δεν τους θεωρούσαμε σοβαρούς αντιπάλους. Αδυνατούσαμε να πιστέψουμε ότι το «μακρύ» χέρι τους θα έφθανε και θα επηρέαζε τον κρατικό μηχανισμό και τους ευκολόπιστους «υπηρέτες» του λαού. Και ότι το τίμημα με τις παντοειδείς απαγορεύσεις (χρονικές, εδαφικές, θηρεύσιμα είδη) θα ήταν σκληρό.

Δεν υπολογίσαμε σωστά. Κοντέψαμε να στραβωθούμε, αλλά ευτυχώς η πάθηση είναι μυωπικής μορφής και θεραπεύεται.

Είναι καιρός να βάλουμε τα γυαλιά, όχι στα μάτια μας, αλλά στους πάσης φύσεως καιροσκόπους και ευκαιριακούς περιβαλλοντιστές. Που με πρόφαση την προστασία της άγριας ζωής, πατούν στις πλάτες των κυνηγών για να αναδειχθούν.

Έφθασε η ώρα για δράση και μαχητική αντιμετώπιση προς όλους όσους επιβουλεύονται τον τρόπο ζωής μας και την αρχέγονη δραστηριότητα του κυνηγίου.