Η περίοδος 2020-2021 ξεκίνησε κάτω από συνθήκες λίαν ευνοϊκές για το κυνήγι των ντόπιων θηραµατικών πληθυσµών, τριχωτών και φτερωτών. Μοναδική εξαίρεση ήταν τα ντοπιάρικα τρυγόνια, που ναι µεν υπήρχαν σε αφθονία, αλλά έφυγαν λίγες µέρες πριν την έναρξη. Όλα τα υπόλοιπα είδη ήταν σε επάρκεια και χάρισαν σπουδαίες κυνηγετικές µέρες, αλλά… λιγοστές. Το κυνήγι διακόπηκε απότοµα και «κρέµασε» τους κυνηγούς όλων των «ειδικοτήτων», δηλαδή τους περδικάδες, τους λαγάδες, τους κυνηγούς του αγριόχοιρου, τους µπεκατσάδες, τους φασσάδες, τους τσιχλοκυνηγούς και τους κυνηγούς του βάλτου.

Και θα αποτελεί θλιβερή αποτίµηση να µετράµε ποιοι επλήγησαν περισσότερο και ποιοι λιγότερο, σε σχέση µε το διαθέσιµο χρόνο. Εκείνο όµως που πρέπει να αναφερθεί είναι, ότι η σεζόν ξεκίνησε µε τις καλύτερες προϋποθέσεις για τους λαγάδες, µε την αφθονία των πληθυσµών σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα, αλλά και τους µπεκατσάδες, που ο χαµένος Νοέµβρης εντυπωσίασε µε τις αφίξεις της µακροµύτας