spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΤριχωτάΑγριογούρουνοΥβριδισμός αγριόχοιρου: κίνδυνος γενετικής καθαρότητας

Υβριδισμός αγριόχοιρου: κίνδυνος γενετικής καθαρότητας

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Υβριδισμός αγριόχοιρου: κίνδυνος γενετικής καθαρότητας του είδους

Η αύξηση των πληθυσμών των αγριόχοιρων αποτελεί έναν…αστικό μύθο, καθώς αν θέλουμε να ακριβολογούμε, αύξηση, και μάλιστα τεράστια, παρουσιάζουν τα υβρίδια. Κι ενώ το πρόβλημα του υβριδισμού διογκώνεται, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την προστασία των καθαρόαιμων αγριογούρουνων, κάτι που σε βάθος χρόνου ενδεχομένως να οδηγήσει στην εξαφάνιση του είδους.

Η ραγδαία αύξηση του αγριόχοιρου τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που προβληματίζει όχι μόνο την κυνηγετική κοινότητα, αλλά και όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την άγρια φύση.

Βέβαια, κατά πόσον είναι δόκιμη η χρήση της λέξης «αγριό-χοιρος» για αυτά τα ζώα που έχουν κατακλύσει τις περισσότερες ημιορεινές, πεδινές και αστικές περιοχές της χώρας και αναπτύσσονται σε ξέφρενους ρυθμούς, είναι θέμα προς συζήτησιν. Συνήθως, όποιο γουρούνι έχει χρώμα μαύρο-καφέ και είναι σχετικά τριχωτό αποκαλείται απ’ όλους «αγριογούρουνο». Ο όρος «άγριο» ωστόσο δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα διότι η καθαροαιμία του γνήσιου αγριόχοιρου τείνει πλέον να εκλείψει στις περισσότερες περιοχές της χώρας, από τα εγκληματικά λάθη και την αμέλεια ορισμένων φορέων.

Σε πολλές περιοχές της χώρας ο πληθυσμός του «αγριόχοιρου» (η λέξη επιβάλλεται πλέον μέσα σε εισαγωγικά) βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Αυτό που επίσης παρατηρείται είναι ότι οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί ενδημούν σε ημιορεινές αλλά και πεδινές περιοχές, κι όχι σε ορεινούς όγκους φυσικών βιότοπων όπου παραδοσιακώς επικρατούσε το αυθεντικό είδος του αγριόχοιρου.

Βέβαια, η αύξηση αυτή -οδήγησε σταδιακά στην αλλαγή του ορίου καρπώσεως έως εκείνη του απεριορίστου- όπως κατά καιρούς έχουμε επισημάνει, οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, με κυριότερο, αυτόν του υβριδισμού.

Χωριό που φαίνεται
Μάλιστα, ύστερα από τόσες και τόσες αναφορές για το θέμα, έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτός ο διαχωρισμός «Άγρια-Υβρίδια» ακόμη και απ’ όσους προσπαθούσαν, για διαφόρους λόγους έως τώρα να αποφύγουν. Άλλωστε, και να θέλουν τώρα πια δεν γίνεται αφού κατά πως λέει ο σοφός λαός… «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει».

Ακόμα και οι πιο απλοί άνθρωποι της υπαίθρου είναι πλέον σε θέση να αντιληφθούν, μόνο από τον ποικίλο φαινότυπο και την αλλόκοτη συμπεριφορά αυτών των ζώων, πως σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπουν στο είδος του αγριόχοιρου όπως το ήξεραν, και φυσικά όσοι είχαν την τύχη να το γνωρίσουν…

Αρκεί κανείς, κατά καιρούς, να ρίχνει μια ματιά στις φωτογραφίες θηρευμένων ζώων από κάθε γωνιά της χώρας που παρουσιάζονται στο διαδίκτυο, κι αμέσως θα καταλάβει για το τί ζώα μιλάμε. Και όσο κανείς δεν ασχολείται με το θέμα, όσο δεν προωθούνται ουσιαστικές λύσεις, τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται.

Τελευταίως, το θέμα (της αύξησης) αυτών των ζώων στη χώρα μας απασχολεί τοπικές αυτοδιοικήσεις αρκετών περιοχών καθώς διαπιστώνονται σοβαρές ζημιές σε καλλιέργειες αγροτών καθώς και τροχαία ατυχήματα. Από τις πολλές πιέσεις των δήμων, το θέμα φτάνει στις περιφέρειες και ορισμένες εξ αυτών απευθύνονται στο αρμόδιο Υπουργείο, ζητώντας ενίοτε παρατάσεις της κυνηγετικής περιόδου και διάφορα άλλα μέτρα.

Κατατέθηκαν στο παρελθόν (κάτι ανάλογο αναμένεται να γίνει και στο μέλλον) κάποιες προτάσεις, κατά την άποψή μου επιπόλαιες και απερίσκεπτες, που φυσικά όχι μόνο λύση δεν θα μπορούν να δώσουν, αλλά, αντιθέτως μπορούν να λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ επιφέροντας άλλα προβλήματα.

Και το επεξηγώ όσο πιο περιληπτικά μπορώ:
Αύξηση του αγριόχοιρου δεν υφίσταται. Αντιθέτως, επικρατεί μείωση των αγριόχοιρων και αύξηση των χοίρων (που ζουν μεν σε άγρια κατάσταση, αλλά κατά βάθος κατάγονται από εξημερωμένα άτομα).

Οι ευθύνες του κράτους
Το ίδιο το κράτος το οποίο συνετέλεσε στο μεγαλύτερο ποσοστό στη δημιουργία της υπάρχουσας κατάστασης, αφού, μέσω προγραμμάτων επιδοτήσεων βιολογικής κτηνοτροφίας ωφελούσε τους κτηνοτρόφους οπουδήποτε δίχως κανέναν έλεγχο για τήρηση των προβλεπόμενων κανονισμών, τώρα καλείται να αντιμετωπίσει το γεγονός.

Καταρχάς, δεν έχει προηγηθεί καμία επιστημονική μελέτη από κανένα εμπλεκόμενο κρατικό όργανο. Δεν ακολουθήθηκε καμία καταγραφή πληθυσμού (έστω και κατά προσέγγιση) των εν λόγω ειδών (άγρια-υβρίδια) και δεν χαρτογραφήθηκαν περιοχές στις οποίες, συγκεκριμένα, υφίσταται πρόβλημα. Διότι το φαινόμενο δεν εντοπίζεται παντού και δεν μπορεί το εκάστοτε αίτημα π.χ. για παράταση του κυνηγίου ή την χρήση των συνεργείων δίωξης να αφορά όλη την επικράτεια οριζοντίως.

Κίνδυνος για τον γνήσιο αγριόχοιρο
Το να δίνεται η δυνατότητα περισσότερων κυνηγετικών εξόδων στο πανελλήνιο μέσω της όποιας παρατάσεως, συνεπάγεται αυτομάτως αυξημένες πιθανότητες για εξάλειψη του γνήσιου dna (κάτι που άλλωστε έχει επισημανθεί στο παρελθόν από διάφορους επιστημονικούς συνεργάτες των Κυνηγετικών Οργανώσεων) ενώ στην πραγματικότητα, είναι αυτό που πρέπει να διασωθεί.

Η όποια παράταση αλλά και η εντατική χρήση των συνεργείων δίωξης κατά ένα μέρος θα ωφελούσε στην αντιμετώπιση του πληθυσμού των υβριδίων, καθώς αυτά ευθύνονται για την προαναφερόμενη κατάσταση και με την «ανώμαλη» συμπεριφορά που παρουσιάζουν προς την ανθρώπινη παρουσία, προκαλούν ποικίλα προβλήματα όπως: καταστροφές σοδιών, τροχαία ατυχήματα, συχνές επιθέσεις και τραυματισμοί κυνηγών-κυνηγόσκυλων, εγκατάσταση και αναπαραγωγή κοντά σε αστικές περιοχές, μόλυνση στις παροχές τροφοδοσίας νερού, μετάδοση ασθενειών στα εναπομείναντα υγιή άτομα αγριόχοιρων, αισθητική υποβάθμιση κ.λ.π.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να δίνεται παράταση ή και συνέχιση του κυνηγίου οποιαδήποτε εποχή, αυστηρώς, εκεί που εντοπίζεται η ύπαρξή τους προκειμένου αυτά να εξαλειφθούν. Εξάλλου ούτε το ηθικό κομμάτι περί κυοφορίας τους την εποχή της άνοιξης θα πρέπει να λαμβάνεται ως παράγοντας αποτροπής της θήρας τους, αφού (τα υβρίδια) δεν έχουν σταθερό κύκλο οίστρου και ζευγαρώνουν οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Κι επειδή όπως είπαμε δεν τίθεται κανένα θέμα προστασίας τους.

Χωρίς, ωστόσο, να έχει προηγηθεί η όποια επιστημονική μεθοδολογία για να γνωρίζουμε με ποια ζώα τελικά έχουμε να κάνουμε, δεν μπορούμε να απλοποιούμε τα πράγματα και να προβαίνουμε σε βιαστικές λύσεις.

Ποτέ στα πεδινά
Να επισημάνουμε, δε, πως οι αγριόχοιροι δεν υπήρξαν ποτέ σε τόσο χαμηλά υψόμετρα όπως αυτά, στα οποία παρουσιάζονται, αναπαράγονται και διαβιούν σήμερα, (σε κάμπους, πεδινές και αστικές περιοχές) και αν ποτέ κάποιος άγριος πληθυσμός, λόγω διαφόρων συνθηκών μετακινείτο -προσωρινά- προς τα εκεί, δεν επέφερε ποτέ σοβαρές ζημιές σε καλλιέργειες.

Ακόμη και παλαιότερα που οι κυνηγοί αυτού του θηραματικού είδους ήταν ελάχιστοι, ο πληθυσμός του δεν παρουσίασε μεγάλη αύξηση, καθώς η φύση ξέρει να κρατά τις ισορροπίες. Οι λιγοστές οργανωμένες ”παρέες” που υπήρχαν, θήρευαν κατά μέσο όρο περίπου 10 ζώα ετησίως και αυτό φυσικά εθεωρείτο επίτευγμα. Σήμερα, οι παρέες ανέρχονται σε εκατοντάδες, θηρεύουν σε αρκετές περιοχές τριπλάσιο/τετραπλάσιο και παραπάνω αριθμό κατά μέσο όρο, δίχως ο πληθυσμός των θηραμάτων να μειώνεται-αντιθέτως, αυξάνεται.

Επίσης, η τροφή που προοριζόταν για τον αγριόχοιρο παλαιότερα υπήρχε πλουσιότερη και σε αφθονία διότι ακόμη και οι πιο ακριτικές περιοχές καλλιεργούταν από τους τοπικούς, σε αντίθεση με το τώρα. Με τις απλές αυτές διατυπώσεις, η κοινή λογική εξηγεί πως η αύξηση του πληθυσμού δεν υπήρξε σε μεγάλο ποσοστό με πολύ καλύτερες συνθήκες στο παρελθόν.

Ακόμα, όμως, κι αν η διαχείριση της κατάστασης ανατεθεί στους κυνηγούς, με τις όποιες προτάσεις αυτοί εισηγηθούν, άμεση λύση του προβλήματος δεν θα επέλθει. Οι λόγοι είναι πολλοί. Καταρχάς υπάρχουν καταφύγια και συνάμα, απαγόρευση κυνηγίου σε περιοχές που διαθέτουν πληθυσμό υβριδίων, οπότε, όσα κυνηγηθούν από τις γύρω επιτρεπόμενες περιοχές, μοιραία θα καταφύγουν εκεί.

Επίσης, συνεχίζεται απ’ τον καθένα δίχως κανένα έλεγχο η διατήρηση ημίαιμων χοίρων μέσα σε διάφορους βιότοπους, με αποτέλεσμα τη συνεχή αναπαραγωγή και εξάπλωσή τους.

Βλέπουμε επίσης κατά καιρούς την σύλληψη αστικών -ημίαιμων στην ουσία- χοίρων από κρατικές υπηρεσίες (Δασαρχεία), δίχως καμία ταυτοποίηση και ανάλυση γενετικού υλικού, να μεταφέρονται και να απελευθερώνονται σε άλλες περιοχές. Εγκληματικό. Αναρωτιέται κανείς αν όλοι αυτοί τελικά, ενδιαφέρονται πράγματι για τη φύση και την άγρια πανίδα ως ισχυρίζονται.

Επανακάμπτουν γρήγορα τα υβρίδια
Όσα ζώα λοιπόν και να κληθεί να «φάει» το τουφέκι, ο αριθμός του πληθυσμού των υβριδίων γρήγορα θα επανακάμπτει. Οπότε, αποτελεί προτεραιότητα οι αρμόδιοι να εστιάσουν στην πηγή τους προβλήματος και όχι την επιφάνεια. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι απλά και εύκολα. Απαιτούνται χρονοβόρες και πολυέξοδες διαδικασίες, κάτι που σίγουρα λαμβάνεται υπ’ όψιν απ’ όλους τους φορείς. Όμως, θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε (για τους δικούς του λόγους ο καθένας), και να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα ως έχουν.

Η ελεύθερη βόσκηση χοίρων σε δημόσια δάση και υπαίθριες εκτάσεις είναι ο άμεσος κίνδυνος γενετικής μόλυνσης των πληθυσμών του αγριόχοιρου και η αδιαφορία απέναντι στο συγκεκριμένο πρόβλημα θέτει σε άμεσο κίνδυνο την διατήρηση καθαρόαιμων ατόμων αγριόχοιρων στη χώρα μας. Όσοι θέλουν να διατηρήσουν ό,τι γνήσιο και ηθικό γνώρισαν στη φύση αλλά και ιστορικώς διαιωνίζεται, οφείλουν να προσπαθήσουν να αναζητήσουν λύσεις για αυτό το φαινόμενο που ολοένα και επιδεινώνεται.

Διαφορές Αγριόχοιρου και υβριδίου
Φαινοτυπικά σημάδια υβριδισμού
-Το χρώμα του τριχώματος ποικίλει σε διάφορα μέρη του σώματος (άσπρο, σκούρο μαύρο, καφετί-κοκκινωπό & δίχως την απαιτούμενη τριχρωμία)
 -Το τρίχωμα παρατηρείται ή πολύ αραιό και μακρύ ή πολλές φορές αρκετά μακρύ που δημιουργεί στρογγυλές μπούκλες στα πλευρά και στο πίσω μέρος του σώματός του (ανεξάρτητα από την εποχή που αυτό αλλάζει). Η χαίτη του συνήθως γέρνει προς τα κάτω (όταν αυτή υπάρχει).
 -Ρoζ και άσπρα μπαλώματα (όπως τα ήμερα) σε διάφορα σημεία του σώματος.
 -Τα αυτιά μακριά και μεγάλα και πολλές φορές με κλίση του άνω μέρους προς τα κάτω, λόγω του μεγέθους τους.
 -Το ρύγχος είναι ή πολύ κοντό ή πολύ μακρύ σε σχέση με το μήκος της κεφαλής.
 -Οι χαυλιόδοντες μικρού μεγέθους αναλογικά με την ηλικία του. Συνήθως παρατηρείται άνιση σύγκλιση των σιαγόνων.
-Το σώμα σε στρογγυλό σχήμα από μπροστά μέχρι πίσω δίχως τη σωστή αναλογία σωματότυπου και με υπέρ-ποσότητα λίπους.

Φαινότυπος γνήσιου-ελληνικού αγριόχοιρου
-To χρώμα του τριχώματος από τη βάση του είναι χρώματος μαύρο, εν συνεχεία χρώματος καφέ και στην άκρη του τις περισσότερες φορές τελειώνει με χρώμα γκρι (ψαρί).

(Οι διαφορές του τριχώματος είναι μηδαμινές σε διάφορες περιοχές της χώρας μας.
Συνήθως στην βόρεια Ελλάδα υπερτερεί στο τρίχωμα το χρώμα καφέ).
 – Το τρίχωμα επίσης είναι πυκνό με υπόστρωμα (εκτός την άνοιξη που μεταβάλλεται), ίσιο σχεδόν σε όλο το κορμί εκτός από το ύψος των μηρών και της κοιλιακής χώρας που είβαι μακρύτερο. Η «χαίτη» ξεκινάει από το πάνω μέρος της κεφαλής ίσα και συνεχίζει «καμαρωτή» και καμπυλωτή προς τα πίσω.
 -Τα αυτιά μέτριου μεγέθους με πορεία διαγώνια προς τα πάνω και ελαφρώς προς τα πίσω (εκτός σε στάση ανησυχίας που είναι σε όρθια στάση).
– Το ρύγχος (μουσούδα) μακρύτερο σε σχέση με το κεφάλι, με ομοιόμορφη σύγκλιση των σιαγόνων.
– Οι άνω και κάτω χαυλιόδοντες μεγαλώνουν σταδιακά ανάλογα με την ηλικία και το φύλο και βγαίνουν αρκετά έξω από τους σιαγόνες (στα μεγάλα ηλικίας αρσενικά οι κάτω χαυλιόδοντες υπερβαίνουν πάντα το ύψος του άνω σιαγόνα-άνω χείλους όταν αυτός συγκλίνει με τον κάτω).
-Το σώμα του είναι αθλητικό με αεροδυναμικό στυλ, με φαρδύ και βαθύ θώρακα με τη μορφή του σώματος να «στενεύει» σταδιακά από εμπρός προς τα πίσω (σαν τορπίλη).

Δείτε επίσης: Υβριδισμός Αγριόχοιρου | Οι συνέπειες της νόθευσης – Βίντεο

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αγριογούρουνο τρέχει στον αυτοκινητόδρομο του Πανοράματος – Βίντεο

Αγριογούρουνο τρέχει στον αυτοκινητόδρομο του Πανοράματος Εμφανίστηκαν και πάλι αγριογούρουνα στον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, με πολίτες να καταγράφουν με τα κινητά τους τηλέφωνα...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ