Αρκετοί ιδιοκτήτες σκύλων (πόσο μάλλον οι κυνηγοί), αναρωτιούνται για τα συμπληρώματα διατροφής. Ας ξεκαθαρίσουμε λιγάκι το τοπίο..
Του Γιώργου Ρόζου
Η χορήγηση βιταμινών (A, D, E, K, B, C κλπ) και ιχνοστοιχείων (σίδηρος, χαλκός, μαγνήσιο, μαγγάνιο, ψευδάργυρος, κοβάλτιο κλπ) ενδείκνυται όταν ο οργανισμός του σκύλου έχει έλλειψη στις ουσίες αυτές. Η έλλειψη αυτή μπορεί να είναι μικρού ή μεγάλου βαθμού. Στις μέρες μας δύσκολα θα δει ο κτηνίατρος περιστατικό κλινικής αβιταμίνωσης ή έλλειψης κάποιου ιχνοστοιχείου που μπορεί να οφείλονται σε μεγάλου βαθμού έλλειψη. Ο λόγος είναι απλός. Σήμερα οι σκύλοι διατρέφονται κατά κανόνα πολύ καλύτερα σε σχέση με το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις μικρού βαθμού έλλειψης των ουσιών αυτών από τον οργανισμό και οφείλονται κατά κύριο λόγο σε κακής ή μέτριας ποιότητας διατροφή. Οπωσδήποτε, οι αυξημένες ανάγκες πχ λόγω κυνηγίου, εγκυμοσύνης ή ανάπτυξης, παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση τέτοιων προβλημάτων. Στις περιπτώσεις αυτές η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής δεν είναι μόνο χρήσιμη αλλά και ιατρικά επιβεβλημένη. Οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία μέσα στον οργανισμό συμμετέχουν σε χημικές αντιδράσεις δηλαδή σε αυτό που ονομάζουμε μεταβολισμό. Ο μεταβολισμός είναι με τη σειρά του μια ενιαία διεργασία. Μπορεί για λόγους έρευνας, μελέτης ή εκμάθησης να τον αναλύουμε σε επιμέρους τμήματα (πχ ο μεταβολισμός των πρωτεϊνών ή ο μεταβολισμός των υδατανθράκων), αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα ενιαίο σύνολο. Κάθε τμήμα του σχετίζεται με όλα τα υπόλοιπα. Αυτό σημαίνει πως αν υπάρχει κάπου ένα πρόβλημα, αυτό επηρεάζει σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό και τα άλλα μέρη του συνόλου.
Για να εντοπίσουμε λοιπόν την αιτία του προβλήματος θα πρέπει πρώτα να διερευνήσουμε αν ο οργανισμός του σκύλου είναι γενικά υγιής. Αν για παράδειγμα πάσχει από καλααζάρ ή από νεφρική ανεπάρκεια, τότε το πρόβλημα δεν είναι οι βιταμίνες, εφόσον η διατροφή του είναι ποιοτική. Αν όμως ο σκύλος δεν πάσχει από ένα τόσο σοβαρό νόσημα όσο είναι αυτά που προαναφέρθηκαν και η διατροφή του δεν είναι ποιοτική, τότε θα πρέπει να δούμε πρώτα και κύρια τις πρωτεΐνες και τα λίπη. Η μειωμένη ποσότητα πρωτεϊνών ή η χαμηλή ποιότητά τους οδηγεί τον οργανισμό σε εξασθένηση την οποία δεν μπορούν να θεραπεύσουν τα συμπληρώματα διατροφής. Τέλος, αν ο σκύλος είναι κατά τεκμήριο υγιής και η διατροφή του ποιοτική, τότε ναι μπορούμε να υποπτευθούμε βάσιμα πως «κάτι» του λείπει. Και αυτό το «κάτι» δεν μπορεί παρά είναι κάποια βιταμίνη ή κάποιο ιχνοστοιχείο.
Αφού λοιπόν καταλήξουμε ότι πρέπει να δώσουμε κάποιο συμπλήρωμα πρέπει να σκεφτούμε ποιο θα είναι αυτό. Δεν μπορούμε να χορηγήσουμε ότι να ναι, διότι πολλές ουσίες από αυτές είναι επικίνδυνες αν χορηγηθούν χωρίς λόγο. Κάποιες φορές είναι εύκολο να διακρίνουμε πότε πρέπει να χορηγήσουμε συμπληρώματα. Σε ένα αναπτυσσόμενο κουτάβι που βλέπουμε ότι παραμορφώνεται η γραμμή των άκρων («στραβώνουν τα πόδια») μπορούμε να δώσουμε ασβέστιο. Δεν είμαστε όμως πάντα τόσο τυχεροί. Χρειάζεται περίσκεψη στην χορήγηση συμπληρωμάτων. Αν δώσουμε ασβέστιο πχ χωρίς λόγο, τότε μπορεί να προκαλέσουμε μια κλινική εικόνα παρόμοια με αυτή της έλλειψης ασβεστίου. Αν δώσουμε παραπάνω χαλκό μπορεί να προκαλέσουμε ηπατική βλάβη.
Το συμπέρασμα είναι απλό. Ας βεβαιωθούμε ότι ο σκύλος μας είναι υγιής και ότι του δίνουμε μια ποιοτική διατροφή και μετά ας ψάξουμε μήπως χρειάζεται συμπληρώματα.
