spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΣκύλοςΚυνηγόσκυλαΣκύλοι φέρμας & μπεκατσόσκυλα

Σκύλοι φέρμας & μπεκατσόσκυλα

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Κάθε μπεκατσοκυνηγός είναι (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) λάτρης της αισθητικής σ’ όλους τους τομείς που αφορούν την αγαπημένη του δραστηριότητα, πολλώ δε μάλλον στην εργασία του βοηθού του. Ανεξαρτήτως φυλής, όλοι οι σκύλοι έχουν τη δυνατότητα να είναι αποδοτικοί και ταυτόχρονα να προσφέρουν θέαμα, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο…

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα γούστου και διαφορετικής αισθητικής. Όλοι όμως πρέπει να γνωρίζουν πριν επιλέξουν. Πολλοί είναι αυτοί που στηρίζουν την επιλογή τους στην ομορφιά της φυλής ή πιο συγκεκριμένα ενός ατόμου αυτής. Βγάζω το καπέλο στον όμορφο σκύλο, αλλά το κυνήγι της μπεκάτσας δεν είναι πασαρέλα…

Σ’ αυτό το κυνοφιλικό “κοντσέρτο”, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν διακρίνονται όλες οι φυλές με τον ίδιο τρόπο. Πρωταγωνιστές στην υπέροχη σκηνή του δάσους, είναι αγγλικά σέττερ και πόιντερ και από τις ηπειρωτικές φυλές, επανιέλ μπρετόν, κούρτσχααρ (για την Ελλάδα μιλάμε βέβαια).
Οι άλλες εμφανίζονται περιστασιακά και καταφέρνουν σε σπάνιες περιπτώσεις να μπουν στην ελίτ του θεάματος. Συχνά πρόκειται για απλούς κομπάρσους.
Η αλήθεια είναι πολύ απλή: αν και ένας trailler μπορεί να γίνει κυνηγόσκυλο μετά από μερικές εξόδους και λίγη πρακτική στον κυνηγότοπο, ένα κυνηγόσκυλο δύσκολα μετατρέπεται σε trailler, ειδικά αν οι γονείς του δεν έχουν υποστεί την εισαγωγή αγγλικού αίματος.
Αν και trailler δεν σημαίνει μόνο ταχύτητα, η λογική η οποία οδηγεί στην εύνοια του χαρακτηριστικού της ταχύτητας είναι η ακόλουθη: όσο γρηγορότερα ψάχνει ένας σκύλος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να συναντήσει ένα θήραμα σ’ ένα συγκεκριμένο χρόνο. Και είναι ακριβώς αυτή η έννοια του περιορισμένου χρόνου, η οποία λαμβάνεται υπόψη στους αγώνες, αλλά δεν υπάρχει στις πραγματικές συνθήκες κυνηγίου, όπου κρύβεται ένα βασικό λάθος.
Για τους Γερμανούς – παραδείγματος χάριν – αυτό που μετράει πραγματικά είναι η πολυσθενικότητα του σκύλου (δηλαδή να έχει την ικανότητα να εκτελεί πολλές και διαφορετικές εργασίες). Αυτή η έμφαση στην ταχύτητα, η οποία αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, είναι συνυφασμένη με την έννοια του ανταγωνισμού, σύμφωνα με την οποία δύο σκύλοι που διαγωνίζονται μεταξύ τους, πρέπει συνεχώς να κυριαρχούν και να επιτηρούν ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι εντελώς αντίθετο από το κυνηγετικό πνεύμα, όπου είναι απαραίτητη η ψυχραιμία, η ηρεμία και η μέθοδος και κυρίως να μην ασχολείται ο σκύλος με τον διπλανό του και με την εξέλιξη της έρευνάς του. Όταν αυτό συμβαίνει στο κυνήγι, καταλαβαίνετε ότι ο σκύλος δεν μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα.
Προσωπικά είμαι λάτρης του γρήγορου σκύλου, αλλά πιστεύω ότι η ταχύτητα δεν πρέπει να επηρεάζει την πυκνότητα της έρευνας και ότι η ταχύτητα του σκύλου πρέπει να είναι ανάλογη της οσφρητικής του δύναμης, ώστε να μην αφήνει θήραμα πίσω του, διότι συχνά η μύτη δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των ποδιών.
Όταν η εκτροφή γίνεται αποκλειστικά για την ομορφιά, είναι πάντα εναντίον της κυνηγετικής ποιότητας. Fox, cocker, ιρλανδικό σέττερ, γκόρντον, μια γραμμή αγγλικών setters και άλλες φυλές έχουν παρασυρθεί από το φαινόμενο της μόδας. Ένα μέρος των χαρακτηριστικών τους μεταλλάσσεται για να γίνουν σκύλοι συντροφιάς. Οι όμιλοι των φυλών πρέπει να κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να αντιπαλέψουν αυτή την τάση και να προτείνουν στους κυνηγούς -αν είναι δυνατόν- το σωστό συνδυασμό του ωραίου με το καλό.
Μεταξύ των αγγλικών και ηπειρωτικών φυλών υπάρχουν αρκετές της μόδας. Όσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση, τόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των σκύλων που ανήκουν σε μία συγκεκριμένη φυλή. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των εν ενεργεία σκύλών, τόσο περισσότερα είναι τα αποτελέσματα στους διαγωνισμούς, οι οποίοι αποτελούν ένα είδος βιτρίνας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά γίνεται διαφήμιση και εν συνεχεία αυτό αντανακλά και στα κυνηγετικά έντυπα. Το αποτέλεσμα είναι ότι στο τέλος ακούγονται μόνο κάποιες φυλές, πάντα οι ίδιες…
Παρά ταύτα, η μόδα και η διαφήμιση, δεν θα είχαν καμία επίδραση αν αυτές οι φυλές δεν ικανοποιούσαν τις ανάγκες των κυνηγών. Εδώ ταιριάζει πολύ καλά το παράδειγμα του επανιέλ μπρετόν. Το μπρετόν, μικρός σκύλος φέρμας, με μικρό όγκο και συνεπώς ευπροσάρμοστος στη ζωή της πόλης και του διαμερίσματος, εύκολα μεταφερόμενος με αυτοκίνητο, έγινε γρήγορα ένας διεθνής star λόγω των πολλών προσόντων του: ικανό να ερευνά και να επαναφέρει, καλό σε όλα τα είδη κυνηγίου, με παιχνιδιάρικο και στοργικό χαρακτήρα, ανθεκτικό χάρη στη μικρή κατανάλωση ενέργειας (σχέση βάρους / όγκου) και πολύ παθιασμένο με τη μπεκάτσα η οποία εν τω μεταξύ γινόταν ένα θήραμα ολοένα και πιο περιζήτητο. Τα αποτελέσματά του στους αγώνες το καθιέρωσαν οριστικά, αλλά για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο, υπέστη και αυτό την εισαγωγή αγγλικού αίματος.
Μετά από όλες αυτές τις αναμείξεις μεταξύ των διάφορων φυλών πραγματοποιήθηκε ένα είδος διαχωρισμού. Από τη μια πλευρά οι triallers και από την άλλη τα κυνηγόσκυλα. Αυτή η τάση τείνει να γενικευτεί σ’ όλες τις φυλές, αλλά οι αγγλικές – και κυρίως το pointer – είναι που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα, διότι όταν μια φυλή φύγει από τα χέρια των κυνηγών κινδυνεύει να εκφυλιστεί. Αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να ξέρουμε ποια είναι η προτίμηση των Ευρωπαίων μπεκατσοκυνηγών όταν πρέπει να διαλέξουν μεταξύ ενός μεγάλου καλπαστή, καταβροχθιστή τερρέν με ταχύτητα αστραπής και ενός παραδοσιακού σκύλου, αργού, μεθοδικού και με αντοχή.
Και εδώ είναι θέμα γούστου, κυνηγετικής παράδοσης, ηλικίας και βιότοπου. Βλέπεις το κυνήγι της μπεκάτσας στη χώρα μας γίνεται από την ξερολιθιά, τον ασπάλαθο και τα θυμάρια των νησιών μας, το πουρνάρι και την ασφάκα, τα παλιούρια και τις βατσινιές, τα έλατα και τις οξιές, μέχρι το μεικτό κλασσικό μπεκατσότοπο αποτελούμενο κυρίως από ντούσκα. Σίγουρα υπάρχουν φυλές οι οποίες είναι πιο κατάλληλες για κάποιον βιότοπο παρά για κάποιον άλλο. Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου χειρότερο θέαμα, από το να βλέπεις ένα πόιντερ ή ένα σέττερ να προσπαθεί να προσαρμοστεί σ’ ένα πολύ σφιχτό μέρος, μειώνοντας υπερβολικά τη ταχύτητά τους, βάζοντας κάτω το κεφάλι και κουνώντας την ουρά. Υπάρχουν άλλες φυλές για τέτοια μέρη, πιο αργές και πιο μεθοδικές (γιατί πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα;) Εξάλλου όπως είπαμε, ο καλός μπεκατσοκυνηγός εκτός από την απόδοση αναζητάει και το θέαμα. Το καλό μπεκατσόσκυλο ναι μεν είναι αυτό που προσαρμόζεται σε όλες τις συνθήκες, χωρίς όμως να χάνει τα χαρακτηριστικά της φυλής του. Θα πρέπει να προέρχεται από μια γραμμή αίματος, η οποία αποτελείται από σκύλους ευφυείς και με μεγάλο κυνηγετικό πάθος. Στην Ευρώπη οι ηπειρωτικοί σκύλοι φέρμας είναι πλέον καθαρόαιμοι μπάσταρδοι. Και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά, εννοώντας ότι σήμερα οι σκύλοι αυτοί διαφέρουν κατά πολύ από τους προγόνους τους. Εξαίρεση αποτελεί η Ιταλία που ενώ από τη μια υιοθέτησαν pointer και setter και τα έκαναν ελαφρύτερα και ταχύτερα, από την άλλη κατάφεραν να διατηρήσουν τα μπρακ και τα γκριφόν τους “καθαρά”.

Ο ρυθμός των Ιταλικών ηπειρωτικών είναι άνετος, πάντα στο βεληνεκές του όπλου, μιας και ο τροχασμός είναι κυρίαρχος. Διαθέτουν ένα έμφυτο απόρτ και είναι σκύλοι με μεγάλη αντοχή και ανθεκτικότητα στις πιο δύσκολες συνθήκες, το δε σπινόνε δεν φοβάται τίποτα, ούτε καν τα αγριογούρουνα. Γι’ αυτούς που ονειρεύονται έναν τέτοιο σκύλο, είναι ιδανικές φυλές, εγώ όμως θέλω ο σκύλος μου να με πηγαίνει στις μπεκάτσες και όχι να τον πηγαίνω εγώ και να μου βρίσκει ακόμα και εκείνες που δεν υπάρχει καμία περίπτωση να περάσω από κοντά τους (γιατί κακά τα ψέματα, οι κοντινοί αργοί σκύλοι μόνο αυτές βρίσκουν).
Μπεκατσόσκυλο, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι αυτό που βρίσκει μπεκάτσες και όχι αυτό που μόνο τις φερμάρει μπροστά στα πόδια μου. Αυτές ίσως τις έβρισκα και μόνος μου. Το θέμα είναι να μου βρίσκει και να μου φερμάρει, μέχρι να τον φτάσω, ακόμα και εκείνες που δεν φαντάζομαι καν την ύπαρξή τους. Διότι είναι ακριβώς αυτές οι μακρινές, οι άγνωστες, οι απρόσμενες που με εξιτάρουν περισσότερο!
Ναι λοιπόν στον πραγματικό trailler που δεν είναι άλλος από το μεγάλο μπεκατσόσκυλο για το οποίο η ταχύτητα είναι το μέσο και όχι ο σκοπός.
Ο σκοπός του μπεκατσόσκυλου πρέπει να είναι ένας και μοναδικός, η μπεκάτσα και θα πρέπει να πάει να τη βρει όπου κι αν βρίσκεται και όχι μόνο εκεί που το καθοδηγούμε εμείς. Θα τη βρει και θα τη μπλοκάρει και εκεί θα με περιμένει.
Ναι στον όμορφο σκύλο, αρκεί η ομορφιά του να είναι ανάλογη των κυνηγετικών του προσόντων. Ναι στο θέαμα, το οποίο όμως πρέπει να συνδυάζεται και με απόδοση. Και εν τέλει, ναι στο μπεκατσόσκυλο το οποίο συνδυάζει όλα τα παραπάνω, και δεν είναι απλά ένας σκύλος φέρμας.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Εκεί που βασιλεύουν οι µπεκάτσες

Εκεί που βασιλεύουν οι μπεκάτσες Εξόρμηση στα Δυτικά Βαρδούσια Για τα πουλιά που δικαιωματικά έχουν γίνει θρύλος, η περίοδος που ξεκίνησε στα μισά του Οκτώβρη με...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ