Τα γενικά και χρήσιμα χαρακτηριστικά ενός “ορτυκοτούφεκου”, που μία χαρά θα βολέψει τον κυνηγό και σε άλλα κυνήγια φέρμας…
Βάρος μέχρι 3 κιλά, μήκος κάννης από 61 εκατοστά (αν είναι καραμπίνα) έως 66 εκατοστά (εφόσον πρόκειται για πλαγιόκαννο ή σουπερποζέ), και ανοιχτά τσοκαρίσματα. Αυτά είναι τα γενικά χαρακτηριστικά ενός “ορτυκοτούφεκου”, που μία χαρά, βέβαια, θα “βολέψει” τον κυνηγό και σε άλλα κυνήγια φέρμας…
Tα κατάλληλα τσοκ
Tα περάσματα των ορτυκιών τον Σεπτέμβρη, συχνά συμπίπτουν με υψηλές θερμοκρασίες, ακόμα και με μίνι καύσωνες. Τα φυσίγγια, λοιπόν, δεν πρέπει να παράγουν υψηλές πιέσεις, ιδιαίτερα όταν ρίχνονται από όπλα χαμηλού βάρους.
Οι τουφεκιές στο ορτύκι γίνονται σε αποστάσεις που, συνήθως, δεν υπερβαίνουν τα 20 μέτρα. Και είναι… εύκολες: το ορτύκι ούτε ψηλά πετάει (άντε να φτάσει τα δύο μέτρα), ούτε μεγάλες ταχύτητες αναπτύσσει, ούτε απρόβλεπτους ελιγμούς κάνει στο πέταγμά του.
Οι αστοχίες που συμβαίνουν, οφείλονται κατά το πλείστον στην έλλειψη ψυχραιμίας και στις κακές επωμίσεις, από την πλευρά του κυνηγού. Αν χρησιμοποιείτε καραμπίνα, θα πρότεινα ως τσοκ τον βελτιωμένο κύλινδρο.
Σε όσους χρησιμοποιούν δίκαννα, θα πρότεινα βελτιωμένο κύλινδρο στην πρώτη κάννη και ντεμί στη δεύτερη… Όσον αφορά τη διάμετρο του αυλού του όπλου, ένας αυλός στα 18,3 ή ακόμη και στα 18,5, καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες του κυνηγιού στα ορτύκια.
Με τόσο ανοικτά τσοκαρίσματα (κύλινδρος και βελτιωμένος κύλινδρος), δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί κανείς φυσίγγια διασποράς. Προσωπικά τα αποφεύγω, γιατί στους κλασικούς ορτυκότοπους υπάρχει συνωστισμός από ανθρώπους και σκύλους, και η μεγάλη… διασπορά των σκαγιών με ανησυχεί. Φυσίγγια 9άρια και 10άρια είναι αρκετά για το ορτύκι, ενώ το βάρος γόμωσης δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπερβαίνει τα 32 γραμμάρια (και πολλά είναι).
Με μάλλινη τάπα…
Τα φυσίγγια με την μάλλινη τάπα ή τον χαρτοπολτό, είναι ουσιαστικά φυσίγγια… ημιδιασποράς. Με σκάγια νούμερο 9 και σε απόσταση 15 – 20 μέτρων, κάνουν άριστα τη δουλειά τους και μπορούν να “καλύψουν” τυχόν σκοπευτικά λάθη του κυνηγού.
Δεν θα συνιστούσα φυσίγγια που διαθέτουν πλαστικό βύσμα με κυάθιο, γιατί παρουσιάζουν πολύ πυκνή κατανομή σε κοντινές αποστάσεις. Αυτό είναι κάτι που από τη μία δεν συγχωρεί σκοπευτικά λάθη, και δεν βοηθάει τους “μέτριους” σκοπευτές. Το κυριότερο, όμως, είναι, ότι μία κοντινή τουφεκιά με τέτοιο φυσίγγι, θα… γεμίσει σκάγια και θα “σμπαραλιάσει” το ορτύκι που προορίζεται για την κουζίνα σας.
Ότι πρέπει για ένα… δίκαννο
Η καραμπίνα είναι το… “επίσημο” όπλο των Ελλήνων κυνηγών, όπως αποδεικνύεται και από τα στοιχεία των πωλήσεων όλα τα τελευταία χρόνια. Προφανώς, είναι αυτό το άτιμο το ένα παραπάνω φυσίγγι, που ξεγελά τις ανασφάλειες του κυνηγού!
Προσωπικά δεν έχω εμμονές με τα όπλα, είτε αυτά είναι δίκαννα είτε αυτογεμή… Το δίκαννο έχει το πλεονέκτημα να προσφέρει δύο εναλλακτικές λύσεις σε ότι έχει να κάνει με τα τσοκ, αλλά και στο ποιο φυσίγγι θα ριχτεί πρώτο (ειδικά αν το όπλο έχει 2 σκανδάλες, τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα).
Και αυτό είναι κάτι που έχει την πρακτική αξία του στα ορτύκια, που κάποιες ημέρες σηκώνονται μόνα τους, σε διάφορες αποστάσεις από τον κυνηγό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το δίκαννο δίνει δικαίωμα επιλογής για την κάννη που θα εκπυρσοκροτήσει πρώτη, ανάλογα με την απόσταση… Στις καραμπίνες, αντίθετα, αναγκαστικά θα πυροδοτηθεί το πρώτο φυσίγγι, ακόμα και αν είναι διασποράς και το ορτύκι έχει σηκωθεί στα 25 μέτρα!
Ο κυνηγός, δηλαδή, θα πρέπει αναγκαστικά να ρίξει το πρώτο φυσίγγι που είναι για κοντά, και αμέσως μετά το δεύτερο που έχει επιλεγεί για πιο μακρινή βολή. Προσωπική μου άποψη είναι ότι, ένα δισκάνδαλο δίκαννο με απλούς εξολκείς και κάννες από 66 – 71 εκατοστά, είναι το ιδανικό όπλο για το κυνήγι των ορτυκιών.
Και επειδή τα σκάγια που χρησιμοποιούνται σε αυτό το κυνήγι είναι ψιλά (νούμερο 9 και 10), θα πρότεινα τσοκ βελτιωμένο κύλινδρο για την πρώτη κάννη, και ντεμί τσοκ για τη δεύτερη…
