spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΨάρεμαΜελανούρια στα κρεμαστά νερά...

Μελανούρια στα κρεμαστά νερά…

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Η γνωστότερη παροιμία της θαλασσινής λέει: «Του ψαρά και του κυνηγού το πιάτο, πέντε φορές είναι αδειανό και μια φορά γεμάτο», και ακολουθεί η άλλη που θυμίζει πως: «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Ωστόσο τυχαίνουν και περιπτώσεις που οι σοφίες του λαού είναι ανεφάρμοστες…

 

Η ψαριά έφτανε για να ταΐσει αρκετούς φίλους και συγγενείς. Τα στοιχεία από την κάρτα μνήμης της φωτογραφικής μηχανής δεν θα αλλάξουν όσα χρόνια και αν περάσουν, και πάντα θα θυμίζουν πως εκείνη την Πέμπτη έγινε το πλουσιότερο ψάρεμα μελανουριών. Στον τόπο μου, μία απομονωμένη  και πανέμορφη γωνιά της ανατολικής Εύβοιας, τα μελανούρια είναι μεν ψάρια που αφθονούν, αλλά ποτέ ως τώρα δεν σχημάτισαν ποσότητες μέσα στα ψαρευτικά καλάθια. Ίσως οι παραξενιές που εμφανίζουν, σχετικά με τις απρόβλεπτες πράγματι συνήθειες τους να είναι η αιτία, που κανείς εκεί τριγύρω δεν απέκτησε ταυτότητα ”μελανουρά”. Με ελαφριές συρτές βγαίνουμε στην αναζήτηση, ωστόσο οι περισσότεροι μάθαμε να τα ψάχνουμε σε ώρες και εποχές σιγουριάς, δηλαδή αργά το απόγευμα, από τέλη Απρίλη και μετά, γύρω από συγκεκριμένα σημεία.

Οι ψαρότοποι

Σε τούτα τα νερά οι παραδοσιακές θέσεις των μελανουριών, κατά μήκος των πέτρινων όγκων από την παραλία Μετοχίου προς το ακρωτήριο Αποθήκες, τριγύρω από τις επικίνδυνες ξέρες μπροστά στις Κορομηλιές, το Χιλιαδονήσι, τα Τρία Νησιά, ο μονόβραχος του Μαχαίρα και τέλος ολόκληρη η πέτρινη ακτογραμμή από την βραχονησίδα Καράβι, ως την παραλία της Βύθουρης. Πληθυσμιακά ξεχωρίζουν η πρώτη και η τελευταία διαδρομή, ενώ κατά μήκος ειδικά της δεύτερης συναντάμε τα μεγαλύτερα. Δυστυχώς για εμάς και ευτυχώς για εκείνα, τούτα τα ψάρια δεν μπαίνουν εύκολα σε «λογαριασμό» με αποτέλεσμα ελάχιστες να είναι οι περιπτώσεις πλούσιας ψαριάς. Τρεις από τις βασικότερες αιτίες είναι το τελείως ακατάστατο «ωράριο» που ακολουθούν βγαίνοντας για τροφή, η επιμονή τους πολλές φορές να παραμένουν στα βαθιά και τέλος η συνήθεια που τα διακρίνει να κινούνται πότε κοντά σε στεριά και πότε πολύ μακριά από αυτή. Όμως είναι ψάρια που γρήγορα δίνουν στον ψαρά να καταλάβει, αν πρέπει μαζί τους να κάνει όνειρα… Αν τρώνε, αρπάζουν αμέσως οπότε όλα καλά, αν όχι όμως τότε το αρνητικό σκηνικό θα διατηρηθεί για μερικές ώρες ή και μέρες ακριβώς ίδιο. Με τέτοιες συνθήκες, θεωρητικά μία ψαριά με 8-10 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιτυχία, ωστόσο πρακτικά έχει αποδειχθεί πως μετρημένοι είναι οι ψαράδες, που γνωρίζουν πότε και πού θα αναζητήσουν ευκαιρίες για να κάνουν καλύτερα νούμερα. Δικαιωματικά λοιπόν στην ψαροσύνη των μελανουριών ξεχωρίζουν τα ονόματα του μπάρμπα Θοδωρή, του Γιάννη και του Κλεόβουλου. Εκείνη την ημέρα δεν είχα σκοπό να πάω για πρωινό ψάρεμα, επειδή είχαν μαζευτεί 3 παραγάδια που περίμεναν νετάρισμα.

Ο Γιάννης Μπούρικας ήταν η αιτία που με έσπρωξε στη θαλασσινή. Μου είπε πως με συρτή το πρωινό της Τετάρτης, πήρε 17 μελανούρια. Αυτός ανήκει στους ψαράδες που ξέρουν καλά να «μετράνε» και ψέματα δεν λέει ποτέ. Ενθουσιασμένος από τα μαντάτα παράτησα τις λεκάνες και μπήκα με κάλμα καιρό από τα χαράματα. Οι γλάροι που ορμούσαν στο «βράσιμο» που έκανε η θαλασσινή στα ανοιχτά, με έκαναν να λοξοδρομήσω, αφού τα «σημάδια» εκεί έδειχναν παλαμίδες. Για 2 περίπου ώρες σεργιανούσα τριγύρω, με τη μάχη να συνεχίζεται από αέρος και θαλάσσης, ωστόσο άρπαγμα δεν πήρα. Ξεκίνησα με 13άρια τεχνητά, άλλαξα σε 10άρια ασπροκόκκινα, έβαλα σιλικονούχα χελάκια, και κατέληξα σε σειρά με φούντες, όμως αποτέλεσμα μηδέν. Τα μεγάλα αρπακτικά που έκαναν αυτό το σαματά, ήξεραν φαίνεται καλά τι έπρεπε να αρπάξουν… Με τον ήλιο να ανεβαίνει ψηλά και τη ζέστη να εμφανίζεται, εκείνη την ώρα βρισκόμουν ένα κλικ πριν πάρω τον δρόμο για έξω. Είπα όμως να κάνω και μία δοκιμή εκεί που είπε ο φίλος μου.

Το ψάρεμα

Με 22άρα μάνα, 18άρι παράμαλλο και τεχνητά «σταθερής επιτυχίας», σε χρωματισμούς σαρδέλας ή σκουμπριού στα 5 εκατοστά, μπήκα στον ψαρότοπο, τραβώντας μια συρτή από το καλάμι και μια με το χέρι.   Η ώρα ήταν 11, όταν ξεκίνησε το μεγάλο «πανηγύρι». Τελείως τυχαία, είπα να δοκιμάσω φορτώνοντας μία με επιπλέον σπιράλ μολύβι των 60 γραμμαρίων, ώστε το τεχνητό να κινείται χαμηλότερα. Τα ψάρια ήταν σε βαθιά νερά και σε κοντινή απόσταση από τα κοφτά βράχια. Ήταν τέτοια η συχνότητα των επιθέσεων στα τεχνητά, που γρήγορα αναγκάστηκα να παροπλίσω την δεύτερη συρτή με το καλάμι, διατηρώντας μόνο την «χεράτη». Δεν χρειαζόταν να περνάω ξανά και ξανά από τα ίδια σημεία. Από την σπηλιά της Πόλης, ως τις κρεμαστές βάρκες και από εκεί ως τον κάβο του Λυρή, παντού το ψαράκι μου δεχόταν επιθέσεις. Ήμουν ενθουσιασμένος, και παρά το ότι τελείωσαν καφές και νερό, συνέχιζα στο καταμεσήμερο. Δεν στάθηκα όμως «μονοφαγάς», αφού ήδη είχα ειδοποιήσει Γιάννη και Πέτρο να έρθουν για μερτικό… Λόγω καυσίμων κυρίως αλλά και δίψας, σταμάτησα γύρω στις 3. Φεύγοντας, είδα στην παραλία του Κοκκινιά δύο παλληκάρια που ψάρευαν με στημένα καλάμια. Βγήκα και τους παρακάλεσα να με φωτογραφίσουν για ανάμνηση με την ψαριά των 37 μελανουριών. Αργότερα στο σπίτι, φαγωμένος και ξαπλωμένος, μεσημεριανός ύπνος δεν κολλούσε. Έκλεινα τα μάτια και έβλεπα παντού τριγύρω μελανούρια. Γέμισα καύσιμο και ξανά στη θαλασσινή και στα ίδια ψαροτόπια. Υπήρχε ένα ακόμη φουσκωτό που όμως ψάρευε με συρτή βυθού. Τα μελανούρια, που τώρα ήταν στα ανοιχτά, δύσκολα ορμούσαν στο ψαράκι μου. Αφαίρεσα μολύβια τραβώντας τελείως ψηλά, και το κόλπο έπιασε, αφού ο συγκεντρωτισμός των κοπαδιών ήταν εκεί, σχεδόν στον αφρό και άρπαζαν ασταμάτητα. Στο απογευματινό αξίζει να αναφέρω σαν σημαντική λεπτομέρεια, ότι οι περισσότερες επιθέσεις γίνονταν όταν το τεχνητό είχε πορεία και μούρη προς τον ήλιο. Ίσως προς αυτή την κατεύθυνση η αντανάκλαση των χρωμάτων να ήταν εντονότερη, ίσως πάλι προς την αντίθετη πλευρά να λειτουργούσε σκιερά και άρα αρνητικά, ο ορεινός όγκος της Δίρφυς… δεν ξέρω. Αρκεί όμως να σημειώσω, πως μέσα σε διάστημα 3 ωρών και ως το βαθύ σούρουπο πήρα 44 ακόμη. Ψαρεύω 45 χρόνια και με συρτές έχω υπερ25ετή θητεία. Κάτι παρόμοιο δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ, ούτε και ξέρω κάποιο κοντινό φίλο που να του έτυχε. Ήταν ξεκάθαρα η μεγάλη μέρα των μελανουριών… Μην φανταστείτε βέβαια πως την επομένη κάθισα με σταυρωμένα χέρια. Τα παραγάδια μπορούσαν να περιμένουν… Ξαναπήγα την Παρασκευή, όπως και πολλές ακόμη φορές μετά από εκείνη την «Άγια μέρα», όμως τίποτα δεν ήταν ίδιο. Ρε τι βαθιά κατέβηκα, τι ρηχά, τι τόπους άλλαξα, τι βενζίνη έκαψα, τα πεινασμένα κοπάδια δεν τα ξαναβρήκα ποτέ. Επέστρεψα στο γνώριμο περιβάλλον των 8-10 ψαριών στις τυχερές στιγμές, αλλά και στις τελείως άτυχες.

Η θαλασσινή όμως είναι σοφή και κρατά πιστά τους κανόνες. Τα ψάρια σου μάγκα τα πήρες -είπε-, τώρα σειρά έχει ο επόμενος μέχρι να ξανάρθει ο καιρός σου. Ξέρει πως δεν πρέπει να είναι χουβαρντού πάντα και με όλους, ξέρει πως πρέπει να διατηρήσει απόθεμα…

Εύχομαι στα υπόλοιπα χρόνια της ψαροσύνης μου να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο, ωστόσο ακόμη και αν αυτό δεν συμβεί παραπονούμενος δεν θα βγω. Εγώ το μερτικό μου από μια τέτοια «πίτα» το πήρα και μάλιστα γωνιακό…

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης – Βίντεο

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης Οι λύκοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο σε σημείο που αποτελεί και αντικείμενο συζήτησης της κομισιόν....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ