Ήλιος: Βάλσαμο στο κρύο, δυσκολία στη τουφεκιά
Οι χειμώνες τις δύο τελευταίες δεκαετίες είναι συνήθως άνυδροι. Τα βροχοφόρα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουράνιο θόλο απουσιάζουν ολοένα με μεγαλύτερη συχνότητα. Τη θέση τους καταλαμβάνει το γαλάζιο και η καθαρή ανατολή που μπορεί να είναι μαγευτική και γεμάτη χρώματα, αλλά σύντομα γίνεται ενοχλητική για τα μάτια του κυνηγού.
Ζεσταίνει και…στραβώνει
Ο πρωινός ήλιος είναι βάλσαμο για τα ξυλιασμένα χέρια και τα αυτιά, αλλά για τα άυπνα και κουρασμένα μάτια από τη νυχτερινή οδήγηση είναι ίδιος με «ξυραφιά». Ακόμα όμως η φωτεινότητά του δεν είναι τόσο μεγάλη που να καθιστά υποχρεωτικά τα σκουρόχρωμα γυαλιά. Αν και οι περισσότεροι κυνηγοί δεν μπορούν για ψυχολογικούς λόγους να τουφεκίσουν με γυαλιά, ακόμα και στο έντονο ηλιακό φως.
Η καλύτερη ώρα για τουφεκιά είναι πριν ανατείλει ο ήλιος πίσω από το λόφο ή το χαμηλό βουνό. Το φτερωτό θήραμα διακρίνεται από μακριά στον καθάριο ουρανό και είναι πλέον υπόθεση του κυνηγού να το καταβάλει.
Όταν όμως ο ήλιος ξεπροβάλλει τότε η κατάσταση αλλάζει δραματικά και η δυσκολία στη τουφεκιά μεγεθύνεται. Με δεδομένο ότι τα πουλιά θα συνεχίσουν να έρχονται από ανατολικές κατευθύνσεις (με τη πλάτη στον ήλιο), αφού και τα μάτια των πουλιών ενοχλούνται από το έντονο φως και μάλιστα όταν πετούν στο επίπεδο του ηλιακού δίσκου.
Μοναδική λύση για τον κυνηγό αποτελεί η κάλυψη πίσω από ένα πυκνόφυλλο δέντρο, ύψους ανάλογου με την πλαγιότητα του ήλιου, αλλά σε βάρος της ανίχνευσης του στόχου από μακριά.
Όμως η λύση αυτή είναι πρόσκαιρη, γιατί όσο ψηλώνει ο ήλιος τόσο κονταίνει το σκίαστρο, υποχρεώνοντας τον κυνηγό να το πλησιάζει, με αποτέλεσμα αρκετά πουλιά να τον ξαφνιάζουν, να τον καβαλάνε, όπως συνηθίζεται να λέγεται, και να απομακρύνονται ατούφεκα. Στη περίπτωση αυτή και στο κυνήγι της τσίχλας πλεονέκτημα αποκτούν οι κυνηγοί με καλά αφτιά, αλλά με τη προϋπόθεση ότι τα πουλιά «μιλάνε».
Αλλαγή πόστου στο τόξο του ήλιου
Όσες όμως προφυλάξεις και να παρθούν σε μια ηλιόλουστη μέρα, πάντα θα έρθει η στιγμή που θα τουφεκίσουμε το θήραμα με τον ήλιο στα μάτια. Για τη περίπτωση απαιτείται ψυχραιμία, να μην τραβήξουμε στα τυφλά τη σκανδάλη, αλλά να κλείσουμε στιγμιαία τα μάτια και να στρέψουμε το σώμα και το όπλο προς την πορεία του πουλιού που αποτυπώθηκε στο μυαλό πριν το κλείσιμο των ματιών. Τα ανοίγουμε, όντας πλέον εκτός του πυρακτωμένου δίσκου, και αυτόματα τραβάμε. Επτά φορές στις δέκα η βολή είναι εύστοχη.
Ένα ακόμα πολύ σημαντικό που πρέπει να έχει κατά νου ο κυνηγός είναι η αλλαγή της κατεύθυνσης πτήσης των πουλιών σε σχέση με το τόξο του ήλιου. Γιατί τα πουλιά, ιδιαίτερα οι τσίχλες, μεταβάλουν τη πτήση τους στη διάρκεια της μέρας, ώστε να μην έχουν τον ήλιο κατάματα.
Ενώ λοιπόν μέχρι κάποια πρωινή ώρα το καρτέρι μας βρισκόταν πάνω στη διαδρομή των πουλιών, μετέπειτα μένουμε άπραγοι και απλοί παρατηρητές. Είναι ώρα λοιπόν για αλλαγή πόστου, αν ο χώρος το επιτρέπει.
