spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΜικρά ΔιαμετρήματαΜυρωδιά, η ταυτότητα του όπλου – το Diana mod. 22

Μυρωδιά, η ταυτότητα του όπλου – το Diana mod. 22

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Συνηθίζουμε να αναφερόμαστε στη σιλουέτα και τη φιγούρα του κάθε όπλου, ως το αναγνωριστικό σήμα κατατεθέν του. Όταν όμως το φέρνεις στον ώμο η όραση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, ενώ ενεργοποιούνται κι άλλες αισθήσεις και κυρίως η όσφρηση, καθώς το μάγουλο ακουμπά στο κοντάκι.

Τα ξύλα, τα μέταλλα, τα λάδια αναδίδουν μια ιδιαίτερη μυρωδιά και το περίεργο είναι ότι αυτή είναι μοναδική για το κάθε όπλο, κάτι σαν την «ταυτότητά» του. Η μύτη μπορεί να αναγνωρίσει πολλά πράγματα, περισσότερα καμιά φορά από τα μάτια…

Ζεστή η μυρωδιά του…

Τα ξύλα από το 22άρι Diana των παιδικών μου χρόνων μυρίζουν πραγματικά παλιά. Αναδίδουν μια ηρεμία, κάτι το γνώριμο που έχει καταγραφεί βαθιά μέσα και συνδέεται με μια ζεστή αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας.

Diana\-mod\-22Το παλιό 22αράκι ήταν κάτι σαν «κυνηγετικό νηπιαγωγείο», μια εισαγωγή στον χειρισμό του όπλου. Με έμαθε να οπλίζω, να στοχεύω, να το σέβομαι. Μου φαίνεται ότι ακούω τη φωνή του πατέρα να με μαθαίνει πώς το κρατάς, πώς βάζεις την ακίδα στην τριγωνική εσοχή του σιδερένιου στόχαστρου και σημαδεύεις. Ακούω τη φωνή του να μου λέει «προσοχή με τα όπλα, δεν είναι παιχνίδια». Βλέπω τη φιγούρα του πατέρα να το κρατά περπατώντας αργά. Δε βιαζόταν…

Τα μέταλλά του μυρίζουν κι αυτά, μια ιδιότυπη σιδερίλα. Είναι φθαρμένα όπως οι αναμνήσεις μου και κρύα όπως οι χειμωνιάτικες μέρες που προσμέναμε όλο το χρόνο να έρθουν. Τότε που πλάκωνε το χιόνι, έκλειναν τα σχολεία και γλιτώναμε καμιά βδομάδα από τον δάσκαλο (δεν είχαν ανακαλύψει ακόμη την τηλεκπαίδευση).

 Όλα τα παιδιά ήταν έξω με το χιόνι. Βρέχονταν, κρύωναν, αρρώσταιναν και δεν πάθαιναν τίποτα . Έστηναν παγίδες για σπουργίτια και τσώνες στα ξέχιονα. Καρτέρευαν τα κοτσύφια στις κοκκινιές όλη την ημέρα και οι μανάδες τα ’ψαχναν. Το κυνήγι ήταν κάτι σαν άτυπος ανταγωνισμός μεταξύ μας για τη διάκριση του καλύτερου. Οι κυνηγετικές επιτυχίες δήλωναν υπεροχή…

Ήχος και… γεύση

Πολλά πράγματα μπορεί να αλλάζουν, ο ήχος και η μυρωδιά όχι. Το ελατήριό του ηχεί όπωBulldog\-Memosς το θυμάμαι, ένα κουδούνισμα που φρενάρει απότομα, ίδιο και απαράλαχτο στις τόσες δεκαετίες της ζωής του (και της δικής μου). Ακούω τη μπίλια που ασφαλίζει κλείνοντας, με ένα γεμάτο και σίγουρο μεταλλικό δέσιμο.

Η μπίλια μυρίζει γράσο, ενώ η κάννη λάδι καμένο, από τη βολίδα που περνώντας έβγαζε καπνό. Μια βολίδα είχαμε στην κάννη και μια στα δόντια έτοιμη γι’ αλλαγή. Αλήθεια, θυμάται κανείς τι γεύση είχε το μολύβι από κείνες τις παλιές Bulldog;

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Για το καλύτερο μπεκατσοντούφεκο, η αναζήτηση διαρκεί μια ζωή…

Όσοι φερματζήδες ψάχνουμε το «ιδανικό»  τουφέκι για την μπεκάτσα, λέμε ψέματα στον εαυτό μας. Θέλουμε βέβαια να βρούμε το καλύτερο μπεκατσοντούφεκο αλλά δεν το...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ