Ο πρώην Γάλλος πρόεδρος, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ένας άνθρωπος που μιλούσε με τα έργα του και όχι με λόγια, και σπάνια έδινε συνεντεύξεις, είχε κάνει μία (ανάμεσα σε λίγες) παραχώρηση για την γαλλική εφημερίδα “Le Figaro” και είχε μιλήσει για την μεγάλη του αγάπη: Το κυνήγι!

 

Η Ευρώπη αποχαιρέτησε έναν “μεγάλο Ευρωπαίο” πριν κάποιους μήνες, όταν ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν κατέληξε μετά τη μάχη του με τον κοροναϊό. Ο αστικός μύθος λέει, πως ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ο άνθρωπος που όταν εξελέγη στην γαλλική προεδρία (το 1974) ήταν ο νεαρότερος πρόεδρος του γαλλικού κράτους, έδινε σπανίως συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους εντύπων. Ενδεχομένως να μην είχε δώσει πάνω από επτά ή οκτώ συνεντεύξεις στο ίδιο έντυπο καθ’ όλη τη μακρά του πορεία στο πολιτικό προσκήνιο της Γαλλίας.

Ευφυής – απόμακρος – οραματιστής

Ο πρώην πρόεδρος, πέθανε την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020 σε ηλικία 94 ετών, όντας στο σπίτι του, έχοντας κοντά την οικογένειά του. Στα δημοσιογραφικά και όχι μόνο πηγαδάκια ήταν γνωστός ως άνθρωπος ιδιαίτερα ευφυής, ετοιμόλογος, μορφωμένος, απόμακρος, οραματιστής και συχνά είρων, ενώ πίστευε πολύ στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ο ντ’ Εσταίν δεν αγαπούσε γενικά να μιλάει για τον εαυτό του. Οι συνεντεύξεις του ήταν λίγες και σπάνια προσωπικές. Ωστόσο, προφανώς ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, είχε δώσει μία συνέντευξη στην “Le Figaro” στην οποία είχε μιλήσει αποκλειστικά για το κυνήγι.

Ερωτηθείς σχετικά με το πώς τον κέρδισε η θήρα, ο ντ’ Εσταίν είχε πει αφοπλιστικά:

-“Το κυνήγι είναι η πρώτη δραστηριότητα με την οποία ασχολήθηκε ποτέ ο άνθρωπος, πώς θα μπορούσε να μην κερδίσει εμένα;”.

Και συνέχισε:

-“Στην Γαλλία, το να κυνηγάς ήταν αρχικά φεουδαρχικό προνόμιο, το οποίο καταργήθηκε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Από τότε, ο αριθμός των κυνηγών έχει αυξηθεί φτάνοντας τα αρκετά εκατομμύρια. Δεν θα ήταν υπερβολικό να το χαρακτηρίσουμε εθνικό μας σπορ, καθώς είναι πολύ πιο εκτεταμένο από το ποδόσφαιρο. Μία δραστηριότητα βαθιά ριζωμένη στην ανθρωπότητα, μία δραστηριότητα δίχως όρια, απέραντη”.

 

Άπειρα τα κυνήγια του

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν μάλιστα, έπαιρνε κάθε κυνηγετική εξόρμηση εξίσου σοβαρά με τις πολιτικές του κινήσεις. Από τα άπειρα κυνήγια του δεν ξεχώριζε κανένα. Όλα είχαν τη χάρη τους, πιο απλά και καθημερινά, πιο άγρια και σε εξωτικούς προορισμούς.

-“Αρχικά είχα το προνόμιο να συμμετέχω στα προεδρικά κυνήγια στο Ραμπουιγέ, στο Σαμπόρ και στο Μαρλί. Ο στρατηγός ντε Γκολ δεν κυνηγούσε, αλλά εθιμοτυπικά, συμμετείχε στην τελευταία έξοδο και έτσι πήγαινα κι εγώ μαζί του”, είχε πει για τον πολιτικό ογκόλιθο με τον οποίο όμως τον χώριζε ιδεολογική άβυσσος. Αυτά τα κυνήγια, που είχαν πολιτική χροιά και σκοπιμότητα, δεν είχαν μείνει ως καλύτερα στη μνήμη του πρώην προέδρου.

-“Πάντα κυνηγούσα και απολάμβανα καλύτερα τις εξορμήσεις με φίλους, στην Γαλλία. Συνεχίζω, ακόμα να κυνηγώ”, είχε πει το 2010.

-“Δεν ξέρω γιατί γράφτηκε ότι δεν ανανέωσα την άδεια κυνηγιού μου, δεν ισχύει αυτό”, είχε γνωστοποιήσει.

Σαν θηρευτής είχε προτίμηση στα μικρά τριχωτά, τις πέρδικες και τους φασιανούς, ενώ εξέφραζε συχνά στις κυνηγοπαρέες την ανησυχία του αλλά και τη λύπη του που οι πεδινές πέρδικες -ένα εμβληματικό και κατ’ εξοχήν γαλλικό θήραμα- μειώθηκαν μέχρι εξαφάνισης λόγω των φυτοφαρμάκων, από την γαλλική ύπαιθρο. Ως διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα όμως, ο ντ’ Εσταίν είχε τη χαρά να προσκληθεί ουκ ολίγες φορές στο εξωτερικό για να κυνηγήσει με άλλους ηγέτες. Ομολόγους του, πρωθυπουργούς, γενικούς γραμματείς, βασιλείς αλλά και δικτάτορες. Ο Τύπος του το χρέωσε αυτό πολλές φορές παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν πολιτικοποιούσε αυτές του τις επαφές.

Με καλεσμένους διάσημους φίλους του

Δημοσιογράφοι τον είχαν χαρακτηρίσει ακόμα και “αριστοκράτη” επειδή συνήθιζε να οργανώνει κυνηγετικές εξορμήσεις σαν διήμερα και τριήμερα πάρτι, στα οποία καλούσε διάσημους και μη φίλους του.

-“Προσκλήθηκα πολλές φορές για κυνήγι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης”.

Ως χαρακτηριστικότερες εξορμήσεις θυμάται αυτές στις οποίες κυνήγησε ελάφια, ένα θήραμα που δεν αποζητούσε στην Γαλλία.

-“Αν θέλετε να συναντήσετε μεγάλα ελάφια, πρέπει να πάτε σε ανατολικές χώρες, όπως η Πολωνία, μία τακτική κυνηγετική εξόρμηση για εμένα”, είχε πει, ενώ είχε αναπολήσει και τα αμέτρητα σαφάρι που είχε κάνει στην Αφρική.

-“Έχω πάει πολύ στην Αφρική για κυνήγι μεγάλων ζώων. Έχω κυνηγήσει βουβάλια, ελέφαντες, μεγάλες αντιλόπες, στο Καμερούν, την Γκαμπόν, την Κένυα, την Τανζανία, στις πρώην γαλλικές και αγγλικές αποικίες. Αυτό το είδος κυνηγίου όμως το εγκατέλειψα μία μέρα, γιατί η κόρη μου, όταν ήταν μικρή, με κατηγόρησε για αυτό”, είχε πει.

-“Στην Αφρική, είδα τον πλανήτη όπως θα έπρεπε να ήταν από την αρχή. Είναι αλήθεια ότι ο κυνηγός έχει μία περίεργη σχέση με τα ζώα: δεν σκοτώνουμε πλέον για τρόφιμα, η βιομηχανία το φροντίζει τώρα αυτό. Έτσι, όταν ένα μεγάλο ζώο “πέφτει”, ένα ζώο που δεν προορίζεται για το τραπέζι μας, βιώνεις όντως ένα αίσθημα νοσταλγίας, ένα θλιβερό συναίσθημα. Όλοι οι κυνηγοί το γνωρίζουν αυτό”.