spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΦτερωτάΤσίχλαΤσίχλες: Η έκπληξη άκουγε στο όνομα Μόδι

Τσίχλες: Η έκπληξη άκουγε στο όνομα Μόδι

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Τσίχλες: Η έκπληξη άκουγε στο όνομα Μόδι

Στην κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού μετά τη πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη

Όταν τα μπασίματα πλησιάζουν στο τέλος τους και οι τσίχλες ψάχνουν τόπο για να ξεχειμωνιάσουν, η επιλογή του κυνηγότοπου που να φέρει αποτέλεσμα είναι δύσκολη και αποκτά ερωτηματικό.

Στην κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού δοκιμάζω την τύχη μου μετά την πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη, όταν έχουν προηγηθεί μέρες με βροχή. Οι νερολακκούβες και οι λασπωμένοι χωματόδρομοι είναι οι βασικές προϋποθέσεις για μία επιτυχημένη εξόρμηση, ιδιαίτερα όταν έχει μεσολαβήσει ένα μεγάλο διάστημα ανομβρίας.

Η γνώση θέλει και τύχη

Η μέρα που επιλέχθηκε ήταν η Τετάρτη 9 Νοέμβρη, μέρα που ο καιρός είχε βελτιωθεί μετά την πρόσφατη και καλοδεχούμενη κακοκαιρία, που “έσπασε” τη μονοτονία του βοριά και της ξηρασίας. Ήταν μία μέρα που ξημέρωσε με αραιή συννεφιά και άπνοια του βοριά.

Η ομίχλη μας συνόδευε μέχρι τη Θήβα, αλλά κοντά στη Λιβαδειά διαλύθηκε και το μεγάλο φεγγάρι φώτιζε το δρόμο μας μέχρι να φτάσουμε στον επιλεγμένο προορισμό, στο Μόδι και στα πόστα της ανατολικής όχθης του Βοιωτικού Κηφισού, του ποταμού που διασχίζει την κοιλάδα.

Η υγρασία είχε μουσκέψει το χορτάρι και τους χωματόδρομους και το γεγονός με γέμισε αισιοδοξία για τη μεγάλη πιθανότητα να έχει εγκατασταθεί ένας ικανός αριθμός με τσίχλες. Κάτι που επιβεβαιώθηκε, καθώς στο διάβα μας από το αυτοκίνητο μέχρι τα καρτέρια σηκώσαμε αρκετές τσίχλες και κοτσύφια από τα λογγομένα λιοστάσια.

Από νωρίς έπιασαν «δουλειά» τα τουφέκια

Η αναμονή για τις “μαύρες” τσίχλες κράτησε λίγο περισσότερο από ότι συνήθως, χωρίς αυτό να μειώνει τον αριθμό και τον ρυθμό που εμφανίστηκαν. Ήταν περισσότερο από αρκετές με τις τουφεκιές των τριών της παρέας να είναι συχνές και να φέρνουν αποτέλεσμα.

Το μπάσιμο με τις κελαηδότσιχλες άρχισε από νωρίς, αμέσως μόλις τελείωσαν οι μαύρες. Γεγονός που δεν άφηνε αμφιβολία, ότι τα ζευγάρια και οι τριάδες των πουλιών που φάνηκαν στον συννεφιασμένο ουρανό ήταν μπασιάρικα πουλιά.

Σύντομα τα μικρά μπουλούκια με τσίχλες αυξήθηκαν, αλλά έρχονταν ψηλά, έτσι που για ένα περίπου 10λεπτο παρακολουθούσαμε άπραγοι το θέαμα, που όμως δύσκολα το χορταίνεις. Οι τσίχλες όμως ήθελαν να πιάσουν στα κοντινά λογγομένα και για να το πετύχουν έχαναν ύψος και περνούσαν βολικά πάνω από τα τουφέκια μας, που μέχρι τις 8:00’ το πρωί ήταν και τα μόνα σε ολόκληρη την περιοχή.

Οι πονηρεμένες πιασμένες τσίχλες

Η κινητικότητα των πουλιών ανέβηκε κατακόρυφα, όταν άρχισαν να βγαίνουν από τα πυκνά και οι τσίχλες που είχαν εγκατασταθεί στον τόπο από μέρες. Προξενούσε όμως εντύπωση η επιφυλακτικότητα αυτών των πουλιών, που άλλαζαν αιφνίδια κατεύθυνση με την επώμιση του όπλου.

Έδειχναν να έχουν… προηγούμενα κυνηγετικής πίεσης, κάτι που ίσως να σήμαινε ότι οι τσίχλες αυτές ήταν από 15ημέρου εγκατεστημένες στην περιοχή, αλλά και πάλι παρέμενε το ερωτηματικό. Γιατί μόνο τα τουφέκια των Ιταλών κυνηγών προκαλούν αυτή τη συμπεριφορά σε τόσο σύντομο διάστημα.

Ο ήλιος δεν κατάφερνε να διαπεράσει τα σύννεφα και καθώς δεν σε τύφλωνε, έδινε την ευκαιρία να βλέπεις ό,τι πετούσε, ακόμα και σε μεγάλο ύψος. Έτσι απολαύσαμε τα τέσσερα κοπάδια με τις 150

– 200 φάσσες που τραβούσαν για την Οίτη, αλλά και ριγήσαμε όταν ένα κοπάδι με 40 – 50 πουλιά έρχονταν επάνω μας και σε ύψος τουφεκιάς.

Οι φάσσες αρνήθηκαν να µπουν στην τσάντα

– “Το δώρο του τσιχλοκυνηγού”, σκέφθηκα και έμεινα “στήλη άλατος” στη φυλάχτρα. Οι φάσσες ξαφνικά άλλαξαν κατεύθυνση και διαγράφοντας δύο κύκλους, ενώ παράλληλα κέρδιζαν ύψος, πέρασαν πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά σε ύψος μόνο για τα μάτια, αφήνοντάς μας αμανάτι.

Αργότερα ο τρίτος της παρέας, που είχε το πόστο του αρκετά μακρύτερα, μας πληροφόρησε ότι η αιτία της “αναποδιάς” ήταν ένα συνεργείο που μάζευε λιόκαρπο. Πριν όμως μας κυριεύσει η πίκρα για την απρόσμενη ατυχία, ένα μπουλούκι με δενδρότσιχλες πέρασε κοντά και χαμηλά, ώστε οι τουφεκιές μας να βάλουν στην τσάντα δύο πουλιά.

Η κυκλοφορία των πουλιών ήταν αδιάκοπη. Οι νεοφερμένες τσίχλες έψαχναν για λογγομένα λιοστάσια και τριγύριζαν, καθώς τα περισσότερα ήταν κατειλημμένα από άλλα πουλιά που αρνούνταν να μοιραστούν την τροφή με τους καινούργιους επισκέπτες, εφαρμόζοντας τον αρχέγονο κώδικα της χωροκράτειας.

Και ήταν η κυκλοφορία, λόγω του “τσακωμού” των πουλιών, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τις 10:30’ το πρωί, αφού το μπάσιμο είχε τερματιστεί από ώρα. Και χάρη στη συμπεριφορά αυτή πέτυχε το στατικό κυνήγι με καρτέρι, καθώς είναι γνωστό ότι τα πιασμένα πουλιά θέλουν πολλά τουφέκια για να ανεμίσουν.

Οι στιγμές µένουν, η κάρπωση ξεχνιέται

Με την καλή κάρπωση να αποτυπώνεται στα κρεμαστάρια, κινήσαμε για το αυτοκίνητο με βήματα ελαφριά και με τα μάτια χορτασμένα από πουλιά. Γεμάτοι με εντυπώσεις από τις εύστοχες βολές και τα επιφωνήματα για την εξαιρετική τουφεκιά, αλλά και για τις αστοχίες, όπως και για το ξάφνιασμα να περνά το θήραμα την ώρα που ο… διάβολος σε απασχολεί αλλού.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ήλιος: Βάλσαμο στο κρύο, δυσκολία στη τουφεκιά

Ήλιος: Βάλσαμο στο κρύο, δυσκολία στη τουφεκιά Οι χειμώνες τις δύο τελευταίες δεκαετίες είναι συνήθως άνυδροι. Τα βροχοφόρα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουράνιο θόλο απουσιάζουν...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ