spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΟρτύκια: Αναµένοντας το µεγάλο πέρασµα στον νότο

Ορτύκια: Αναµένοντας το µεγάλο πέρασµα στον νότο

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Ορτύκια: Αναµένοντας το µεγάλο πέρασµα στον νότο…

Φέτος, δυστυχώς, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η νότια Ελλάδα και ειδικά τα ορτυκοτόπια της Μάνης, έχουν δουλέψει ελάχιστα.

Έτυχαν μέρες με ιδανικό καιρό στα μέρη του νότου, που τα 2-3 ορτύκια ήταν πολυτέλεια. Κάτι ασυνήθιστα περίεργο για τον τόπο. 

Τις προηγούμενες μέρες, στο φεγγάρι του Οκτώβρη, η κατάσταση βελτιώθηκε αισθητά και μερικές μέρες με βορειανατολικό μπορούσες να σηκώσεις λίγα περισσότερα ορτύκια αλλά το μεγάλο πέρασμα φέτος δεν έχει έρθει ακόμα. 

Δεύτερες γέννες

Το αξιοπερίεργο είναι αφενός ότι στα Βαλκάνια υπάρχουν ακόμα πολλά ορτύκια και αφετέρου ότι συνεχίζουν να σηκώνονται αρκετά μικρά, γεγονός που δείχνει, πως ο καιρός τα κράτησε πίσω και έκαναν και δεύτερες γέννες. 

Θα περάσουν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αλλά θα περάσουν αργά, όταν η προσοχή των περισσότερων θα είναι στραμμένη και στα υπόλοιπα θηράματα των μπασιμάτων. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι χρονιές που η Μάνη γέμισε ορτύκια τέλη Οκτώβρη και αρχές Νοέμβρη.

Με τα καλάµια στη ζώνη

Πάντως, έστω και με αυτή την όχι και τόσο ενθαρρυντική εικόνα έως τώρα για τα ορτύκια, οι κυνηγοί στην Νότια Ελλάδα δεν αποθαρρύνονται και το “ρίχνουν” στο περπατητό. 

Πριν από λίγες μέρες λοιπόν, όσο εγώ έβαζα το κουδουνάκι στο σπρίνγκερ μου, ένας παππούς λίγο πιο δίπλα φόρεσε το πορτοκαλί γιλέκο του και κάτι πέρναγε στη ζώνη του παντελονιού του.

Στο χάραμα, δεν μπορούσα να διακρίνω τι είναι αυτό, μέχρι που πήγα κοντά. Δυο μακριά καλάμια, ένα δεξιά και ένα αριστερά που έφταναν μέχρι τα φρύγανα και τις πέτρες και σέρνονταν σε κάθε του βήμα. 

Κυνήγι ορτυκιού με τα πόδια. Πόσες φορές το έχω ακούσει αλλά και πόσες φορές το έχω κάνει και ο ίδιος όταν οι συγκυρίες με έβρισκαν στην Μάνη δίχως σκύλο. 

Με τον ήλιο να έχει αρχίσει να σκάει πίσω από τα Κύθηρα περπατάγαμε σχεδόν παράλληλα στην κορυφογραμμή με την προσοχή μου να είναι μοιραία στραμμένη σε αυτόν. 

Είχα περιέργεια να δω τι περισσότερο θα κάνει από μένα. Είχε έναν ωραίο βοριά, αλλά οι τουφεκιές στο χάραμα ήταν λίγες. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο εκείνη τη μέρα, δυστυχώς. 

Το 1ο ο σκύλος το 2ο ο παππούς

Το πρώτο ορτύκι σηκώθηκε από τον σκύλο και λίγο μετά ήταν στα χέρια μου. Το δεύτερο το σήκωσε ο παππούς. Σε μία απόσταση δυο χιλιομέτρων είχαμε σηκώσει σχεδόν τα ίδια ορτύκια, πράγμα ασυνήθιστο και περίεργο για πολλούς, αλλά όχι για μένα που έχω κάνει αμέτρητες φορές κυνήγι ορτυκιού στα περάσματα με τα πόδια.

Κάποια σέρνουν καλάμια, κάποιοι άλλοι δένουν κουδουνάκια ψαρέματος στα μπατζάκια του παντελονιού τους και κάποιοι, πιο ψαγμένοι, προσαρμόζουν με μονωτική ταινία στις γάμπες τους, άδεια μπουκαλάκια νερού με λίγα χαλίκια μέσα. Ομολογώ πως σε όλα αυτά που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια στην Μάνη, το καλάμι και τα χαλίκια έκαναν πάντα την καλύτερη δουλειά.

Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, ούτε από περιέργεια, καμία από τις παραπάνω τεχνικές γιατί με τα χρόνια κατάλαβα ότι τελικά η καλύτερη τεχνική είναι το σωστό περπάτημα. Το ορτύκι στα περάσματα θα σηκωθεί ακόμα και χωρίς σκύλο κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές είναι γεμάτο από την ένταση του ταξιδιού, και θα ξεπεταχτεί όταν περάσουμε απλά κοντά του και νιώσει την παρουσία μας. 

Το µυστικό στο περπάτηµα 

Το μυστικό είναι το αργό περπάτημα, έως υπερβολικά αργό, για κάποιον σαν εμένα, που θέλω να δω όσο περισσότερο τόπο γίνεται και αυτό με κάνει να “τρέχω”. Αργό περπάτημα λοιπόν με στάσεις, δεν χρειάζεται να περπατάμε σαν να θέλουμε να φτάσουμε κάπου, περπατάμε σαν να θέλουμε να “σκοτώσουμε” την ώρα μας. Τα ορτύκια θα αρχίσουν να σηκώνονται το ένα μετά το άλλο. 

Συνήθως ποτέ δεν είναι ένα μόνο του, γι’ αυτό στο σημείο που θα σηκώσουμε ένα, επιμένουμε για λίγη ώρα. Η εμπειρία θα μας δείξει επίσης τα σημεία του τόπου που θα πρέπει να περιλαμβάνει η διαδρομή μας. Τις σκοτεινές νύχτες θα διαλέξουμε διαδρομή κοντά σε βράχους και μάντρες γιατί ασπρίζουν μέσα στο βράδυ και τα τραβάνε. 

Πρωινά με αέρα τις απάγκιες πλαγιές που τις προφυλάσσει το βουνό και τις καλές μέρες τις κορυφογραμμές μέχρι τις μύτες που σβήνουν στη θάλασσα. Μεγάλη προσοχή στα ορτύκια με τα πόδια θέλει στο να μην πάρουμε τα μάτια μας από το χτυπημένο θήραμα. Ο τόπος στα ακρωτήρια είναι όλος ίδιος, το ορτύκι καφέ, και αρκεί να χαζέψουμε λίγο για να μην το βρούμε ποτέ.

Μοιρασιά σε όλα 

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω, πως όσα έχω πάρει με σκύλους όλα αυτά τα χρόνια, άλλα τόσα έχω πάρει και με τα πόδια. Με τον παππού στον γυρισμό είχαμε τα ίδια άλλωστε στην πουλιάστρα, κάτι ήξερε και αυτός…

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Το «πασάγιο» των ορτυκιών από τη Πρέβεζα

Το «πασάγιο» των ορτυκιών από τη Πρέβεζα Το μεγάλο πέρασμα, το «πασάγιο» για τους παλιότερους κυνηγούς της Πρέβεζας, έγινε με ορτύκια τις τελευταίες μέρες του...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ