Πριν κάποια χρόνια, και συγκεκριμένα στην έκθεση «Κυνηγεσία 2018», όσοι είχατε περάσει από το ειδικά διαμορφωμένο σκοπευτήριο, σίγουρα είχατε δοκιμάσει τις σκοπευτικές σας ικανότητες με διάφορα είδη αεροβόλων όπλων…

του Κώστα Λακαφώση

Ειδικά για τη βολή σε κινητό στόχο (running target), τα αεροβόλα που χρησιμοποιήθηκαν είχαν κάποιες τεχνικές ιδιαιτερότητες, ώστε να επιτρέπουν την ταχεία βολή σε προσομοίωση των συνθηκών στο πραγματικό κυνήγι αγριογούρουνου.

Όταν ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε τα διαφορετικά σκοπευτικά αγωνίσματα που θα συμπεριελάμβανε το πρόγραμμα του σκοπευτηρίου της έκθεσης, θεωρήσαμε απαραίτητο να συμπεριλάβουμε και κάποια άσκηση κυνηγετικής σκοποβολής σε κινούμενο στόχο. Έτσι, σχεδιάστηκε από το μηδέν ένας μηχανισμός κινητού στόχου, με τη βοήθεια του οποίου θα είχαμε τη δυνατότητα να τραβάμε με ρυθμιζόμενη, αλλά πάντοτε σταθερή ταχύτητα, ένα πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορούσαμε να κολλήσουμε έναν στόχο αγριογούρουνου, σε προσομοίωση του αντίστοιχου αγωνίσματος που διεξάγεται σε μεγάλα, ανοικτά σκοπευτήρια με κυνηγετικά όπλα που ρίχνουν μονόβολα.

Στην περίπτωσή μας, όλα αυτά προσαρμόστηκαν υπό κλίμακα έτσι ώστε να έχουμε μια κατ’ αντιστοιχία μικρότερη σιλουέτα που να κινείται στην κατάλληλη ταχύτητα ώστε να αποτελεί έναν ρεαλιστικό και σχετικά δύσκολο στόχο, εντός των χωροταξικών περιορισμών ενός κλειστού σκοπευτηρίου αεροβόλων όπλων.

Αφού, όμως, λύθηκαν όλα αυτά τα τεχνικά προβλήματα και καταλήξαμε στην τελική διαμόρφωση του μηχανισμού και των στόχων, το επόμενο πρόβλημα ήταν να βρεθούν τα κατάλληλα αεροβόλα όπλα που να ταιριάζουν κατά το δυνατόν με το συγκεκριμένο ζητούμενο, δηλαδή με την προσομοίωση ενός κυνηγετικού λειόκαννου όπλου που να έχει τη δυνατότητα ταχείας (ημιαυτόματης) βολής, ώστε να προλαβαίνει να ρίξει τουλάχιστον δύο βολές στα ελάχιστα δευτερόλεπτα στα οποία περνούσε το «αγριογούρουνο» μπροστά από τον σκοπευτή.

Σε αυτό το σημείο διαπιστώσαμε ότι, ενώ υπάρχει μία πολύ μεγάλη ποικιλία επαναληπτικών αεροβόλων πιστολιών με αμπούλα διοξειδίου του άνθρακα, στα τουφέκια η συγκεκριμένη διαμόρφωση και λειτουργία είναι αρκετά σπάνια, αφού όλα σχεδόν τα αεροβόλα τουφέκια της παγκόσμιας αγοράς είναι φτιαγμένα για να ρίχνουν μία βολή με δύναμη και ακρίβεια και όχι πολλές βολές γρήγορα.

Καταφέραμε να καλύψουμε το ζητούμενο, και μάλιστα με δύο διαφορετικά μοντέλα αεροβόλων τουφεκιών: το ιταλικό Marocchi SM45 και το αμερικανικό Crosman Repeatair 1077. Σε τεχνικές προδιαγραφές έχουν σημαντικές διαφορές, στην πράξη, όμως, αποδείχθηκαν και τα δύο αρκετά κοντινά σε επιδόσεις και σε αποτελέσματα, με το Marocchi να ταιριάζει πιο πολύ σε ενήλικες σκοπευτές και με το Crosman να είναι καταλληλότερο για πιο νεαρούς σκοπευτές λόγω των μικρότερων διαστάσεων και βάρους του.

Και τα δύο, όμως, στα χέρια ενός έμπειρου σκοπευτή, μπορούσαν να πετύχουν πρακτικά τα ίδια αποτελέσματα στις συγκεκριμένες αποστάσεις βολής και στους συγκεκριμένους στόχους. Πάντως, στη θεωρία τα δύο όπλα έχουν σημαντικές διαφορές, αφού το μεγαλύτερο και βαρύτερο (βάρους 2,2 κιλών) Marocchi, χρησιμοποιεί μία μεγάλη αμπούλα 88 γραμμαρίων που του δίνει αρκετό διοξείδιο του άνθρακα για περισσότερες από 200 βολές, ενώ το Crosman χρησιμοποιεί τις κλασικές μικρές αμπούλες των 12 γραμμαρίων που χρειάζονται πολύ συχνότερη αλλαγή (γύρω στις 50 βολές αν ρίχνεις γρήγορα). Άλλη σημαντική διαφορά βρίσκεται στην κάννη και στα βλήματα, αφού το ιταλικό όπλο χρησιμοποιεί ατσάλινες μπίλιες (ΒΒ) και λεία κάννη χωρίς ραβδώσεις με ταχύτητες βλήματος γύρω στα 800 fps (πόδια ανά δευτερόλεπτο), ενώ το αμερικάνικο Crosman χρησιμοποιεί ραβδωτή κάννη και κλασικά μολυβένια βλήματα με πιο χαμηλές ταχύτητες, κοντά στα 600 fps. Στην πράξη, όμως, στην απόσταση των 7-10 μέτρων που διεξάγονταν τα δύο σκέλη του «κυνηγετικού» αγωνίσματός μας, οι διαφορές αυτές σχεδόν εκμηδενίζονταν, αφού και τα δύο όπλα είχαν παραπλήσια συγκέντρωση βολών και πετύχαιναν παραπλήσια σκορ τόσο στον σταθερό όσο και στον κινητό στόχο. Σε μεγαλύτερες αποστάσεις βολής, πάντως, το πιο αδύναμο Crosman αποδεικνύεται λίγο πιο ακριβές, λόγω της ραβδωτής κάννης και των μολυβένιων βλημάτων που διατηρούν καλύτερη σταθερότητα στον αέρα μέχρι και τις αποστάσεις των 20 μέτρων, εκεί που οι ατσάλινες μπίλιες του λειόκαννου Marocchi αρχίζουν να δυσκολεύονται. Πάντως, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε, ότι τα συγκεκριμένα τουφέκια δεν προορίζονται για βολές ακριβείας σε μεγάλες αποστάσεις, οπότε είναι άδικο να τα συγκρίνουμε με τις επιδόσεις που μπορεί να πετύχει ένα κλασικό αεροβόλο με ραβδωτή κάννη και καλής ποιότητας βλήματα: τα συγκεκριμένα όπλα είναι κατασκευασμένα ακριβώς για τον σκοπό που τα χρησιμοποιήσαμε, δηλαδή για γρήγορες βολές σε μικρότερες αποστάσεις. Σε αυτές τις συνθήκες αποδεικνύονται ιδιαίτερα διασκεδαστικά και καταναλώνουν αμπούλες, βλήματα και στόχους σε… ασύμφορους ρυθμούς!

Από τεχνικής (αλλά και από πρακτικής) πλευράς, το πιο σημαντικό στοιχείο στα τεχνικά τους χαρακτηριστικά είναι η λειτουργία του μηχανισμού βολής που ορίζει και την αίσθηση της σκανδάλης. Αυτό είναι το σημείο που ξενίζει στην πρώτη επαφή, αφού η διαδρομή της σκανδάλης είναι αρκετά μακριά και βαριά και δεν θυμίζει την ελαφριά και «ξερή» σκανδάλη των περισσότερων τουφεκιών (αεροβόλων και πυροβόλων).

Ο λόγος, φυσικά, είναι η ημιαυτόματη λειτουργία, αφού η σκανδάλη πρέπει να φέρει ένα καινούριο βλήμα από την αποθήκη στη θαλάμη (για το Marocchi) ή να περιστρέψει την επόμενη θαλάμη (για το Crosman) πριν απελευθερώσει τη σφύρα πάνω στη βαλβίδα που θα δώσει το απαραίτητο αέριο για την βολή. Στη θεωρία, μιλάμε για μία σκανδάλη διπλής ενεργείας όπως αυτή σε ένα αεροβόλο ή πυροβόλο περίστροφο, όμως εδώ οι σχεδιαστές και των δύο εταιρειών έχουν καταφέρει να πετύχουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα στην αίσθηση, αφού έχουν δώσει ένα μικρό «σκαλοπάτι» στο τέλος της διαδρομής της σκανδάλης, έτσι ώστε να μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη σκανδάλη σαν να ήταν μηχανισμός μονής ενεργείας δύο σταδίων. Έτσι, «μαζεύεις» το μακρύ πρώτο στάδιο της σκανδάλης και κοντοστέκεσαι για μια στιγμή εκεί που συναντάς αντίσταση, ώστε να βεβαιωθείς για την ευθυγράμμιση των σκοπευτικών και να απελευθερώσεις τη βολή, όπως θα έκανες σε μια ελαφριά σκανδάλη μονής ενεργείας, με τη μόνη διαφορά, ότι και στα δύο αυτά αεροβόλα τουφέκια έχεις αναγκαστικά μακρύτερη και βαρύτερη διαδρομή λόγω λειτουργικών χαρακτηριστικών. Το αποτέλεσμα, όμως, δεν είναι κακό, δεδομένου, άλλωστε, ότι ένα τουφέκι που επωμίζεται και κρατιέται με τα δύο χέρια, δίνει πολύ πιο σταθερή βάση και άρα ευκολότερο έλεγχο μιας μακριάς και βαριάς σκανδάλης σε σύγκριση με ένα περίστροφο.

Για να καταλήξουμε: τα συγκεκριμένα αεροβόλα είναι πολύ διασκεδαστικά και ιδιαιτέρως κατάλληλα για τη συγκεκριμένη χρήση, δηλαδή για γρήγορες βολές σε κοντινούς στόχους με αντίπαλο το χρονόμετρο. Όμως, δεν είναι κατάλληλα για βολές ακριβείας σε μεγαλύτερες αποστάσεις όπως τα κλασικά αεροβόλα τουφέκια, άρα ο υποψήφιος αγοραστής πρέπει να γνωρίζει καλά τις προτεραιότητές του και τις απαιτήσεις του πριν επιλέξει κάποιο από τα δύο. Αν θέλαμε να τα συγκρίνουμε, θα λέγαμε ότι το Marocchi απευθύνεται σε ενήλικους σκοπευτές (λόγω μεγέθους και βάρους), ενώ το Crosman ταιριάζει πιο πολύ σε σκοπευτές μικρότερων ηλικιών οι οποίοι – πάντοτε υπό την επίβλεψη κάποιου ενήλικα – κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη σκοποβολή.