spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνοφιλίαEdward Laverack: Ο πατέρας του αγγλικού σέττερ (1798-1877)

Edward Laverack: Ο πατέρας του αγγλικού σέττερ (1798-1877)

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Σίγουρα όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει για αγγλικά σέττερ, δεν μπορεί παρά να μνημονεύει το όνομα του ιδρυτή της φυλής Edward Laverack…

Ο Edward Laverack γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1798, έμεινε ορφανός από μικρή ηλικία και μεγάλωσε μαζί με τον θείο του στο Manchester. Ο Laverack αγαπούσε πολύ τα σπορ, μα περισσότερο απ’ όλα αγαπούσε το κυνήγι, το οποίο άρχισε σε ηλικία 14 ετών όταν ξεκίνησε να πηγαίνει μαζί με τον θείο του. Στα 18 του χρόνια έχασε και τον θείο του, ο οποίος όμως του άφησε μια ικανοποιητική περιουσία. Εκείνος από την πλευρά του αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις του, αλλά με το μεγάλο του πάθος δηλαδή το κυνήγι.

Αγαπώντας πολύ τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα σέττερ και διέθεσε αποκλειστικά όλο του τον χρόνο ψάχνοντας για τα καλύτερα αίματα. Για να πετύχει τους στόχους του ταξίδεψε σε όλη την χώρα και κατέληξε να αγοράσει από τον κληρικό Harisson (που διέθετε δική του κλειστή εκτροφή για 35 χρόνια), τα πρώτα του δύο σέττερ, τον Ponto και την Οld Moll, την οποία όταν πρωτοείδε είπε ότι δεν είχε δει πιο τέλειο είδος.

O Laverack ξεκίνησε την δημιουργία αυτής της φυλής από τα δύο αυτά σέττερ, διασταυρώνοντας την ράτσα του με το σύστημα της πολύ κλειστής αναπαραγωγής για αρκετές γενιές. Έτρεχε παντού όπου άκουγε για κάποιο καλό σκυλί, είτε για να το δει είτε για να το δοκιμάσει. Επειδή όμως δεν ήταν τόσο ευχαριστημένος από τα αποτελέσματα, αποφάσισε να σταματήσει να εισάγει ξένο αίμα, έτσι ώστε να αναπαράγει αποκλειστικά και μόνο τα ζώα της δικής του εκτροφής.

Στο βιβλίο του με τίτλο «το σέττερ » το οποίο είναι ένα πολύτιμο εγχειρίδιο, αναφέρει χαρακτηριστικά, ότι όταν τα σκυλιά διασταυρώνονται επιλεκτικά, εκπαιδεύονται προσεκτικά και χρησιμοποιούνται στο κυνήγι σχολαστικά, αναπτύσσεται το ένστικτο αλλά και η οξυδέρκειά τους. Πιστεύω έλεγε, πως ένα έξυπνο σκυλί μεταδίδει την ευφυΐα του και τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά στους απογόνους του.

Με αυτόν τον τρόπο θα καλυτερέψει την δική του γραμμή φτάνοντας σχεδόν στην τελειότητα, στόχο τον οποίο είχε θέσει εξαρχής, έχοντας σαν οδηγό και μοντέλο την φύση. Στα ζευγαρώματα που έκανε, ως βασικό και κύριο σκοπό, είχε να αποκτήσει μια ομοιογένεια και κυρίως, σε ότι αφορούσε τα εργασιακά χαρακτηριστικά, τα οποία προτιμούσε ανάλογα με αυτά των αιλουροειδών, που ως γνωστό διαθέτουν ελαστικότητα, χάρη και ευχέρεια κινήσεων. Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται με μεγάλο ενθουσιασμό για ένα αγγλικό σέττερ blue belton, το οποίο ονόμαζε Trimmer και όπως λέει χαρακτηριστικά, ήταν από τα καλύτερα που είχε ποτέ. Εκθειάζει τις ιδιότητες αυτού του σέττερ, που ήταν όμοιες με ενός αιλουροειδούς και ανέφερε πως αυτό το καταπληκτικό ζώο προήλθε από ζευγάρωμα μεταξύ αδερφού και αδερφής. Ο Laverack μπόρεσε να διατηρήσει την καθαροαιμία της γραμμής του, εργαζόμενος αποκλειστικά με αυτή την μέθοδο για πολλά χρόνια, επιλέγοντας τα άτομα με βάση την εξυπνάδα και την αντοχή, αφού όπως ήταν γνωστό δούλευε με τους σκύλους του από τις 9 το πρωί μέχρι στις 7 το απόγευμα καθημερινά για τρεις εβδομάδες και φυσικά με τα χαρακτηριστικά των αιλουροειδών.

Δύο ήταν οι γενεαλογικοί χάρτες που είχαν δημοσιοποιηθεί στο βιβλίο του Laverack. Ο ένας ήταν του Fred II και ο άλλος του Dash, που δείχνουν πως ο Laverack έκανε γέννες βάζοντας μαζί αδερφό με αδερφή για τουλάχιστον 4 γενεές και συνέχισε αυτό το κλειστό σύστημα αναπαραγωγής έως το θάνατό του. Για αυτό το σύστημα της κλειστής αναπαραγωγής στο βιβλίο του αναφέρει χαρακτηριστικά: Δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι είμαι προκατειλημμένος και ισχυρογνώμων για το σύστημα της εκτροφής μου. Έχω δοκιμάσει να διασταυρώσω ή να αφήσω τα αίματά μου να «αραιώσουν» δέκα ή δώδεκα φορές αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν ποτέ ικανοποιητικό. Για αυτό λοιπόν επιμένω στην εσωτερική διασταύρωση, με την δική μου φυλή, αφού διαπίστωσα ότι τα αποτελέσματα είναι καλύτερα. Πιστεύω πως κάθε αξιόλογος εκτροφέας, είτε είναι αλόγων κούρσας, βοοειδών, προβάτων, γουρουνιών ή οτιδήποτε άλλο, θα παραδεχθεί ότι χρωστά πολλά στην καθαρόαιμη εκτροφή για την κατηγορία των ζώων που έχει στην εκτροφή του. Πάνω σε αυτό το σημείο είμαι απόλυτος διότι φαίνεται πως στην φύση υπάρχει κάποιος νόμος που δεν κατανοούμε, διότι αν παρατηρήσει κανείς όλα τα πλάσματα της γης, συνεχίζουν την αναπαραγωγή του είδους τους με αλάθητα και ακριβή χαρακτηριστικά. Αυτός ο νόμος με έπεισε να τον υπακούσω και να κάνω κλειστές διασταυρώσεις ή αιμομικτικές μέσα στην δική μου γραμμή αίματος. Το αποτέλεσμα αυτού του ξεχωριστού προγράμματος, καθώς και της επίλεκτικής αναπαραγωγής, δημιούργησε έναν μακρύ και χαμηλό σκύλο με διάπλαση που είχε ως εξής: Κεφάλι μακρύ και ελαφρύ, όχι φιδίσιο με βαριά χείλη. Με σχετικά κοντά πόδια και πολύ κοντά από τον ταρσό μέχρι την πατούσα αλλά πολύ δυνατά, βαθύ στήθος και πλατύ με καλά τοποθετημένα τα πλευρά και ώμους με έντονη κλίση. Ένα σέττερ έλεγε ο Laverack δεν πρέπει να είναι ανυψωμένο ή πολύ όρθιο στους ώμους αλλά επίπεδο και πλατύ. Κυρτούς ταρσούς και γόνατα που περιγράφονται να έχουν τύπο παρόμοιο με αιλουροειδούς και καπούλια που έχουν μεγάλη δύναμη. Αυτά τα σκυλιά όπως τα περιέγραφε ο μεγάλος δάσκαλος, ήταν τα καλύτερα σκυλιά γενικής χρήσης κυνηγίου με μεγάλη ταχύτητα, φοβερή μύτη, αποφασιστικότητα και εκπληκτικό τρόπο έρευνας. Σίγουρα έλεγε ο Laverack είναι απο τα καλύτερα σκυλιά που έχω συναντήσει και φυσικά στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε πως ο ίδιος ήταν κυνηγός ιδιαίτερα υψηλών απαιτήσεων μιας και κατά μέσο όρο χτυπούσε περισσότερες απο 400 μπεκάτσες τον χρόνο, εκτός των άλλων θηραμάτων, όπως ήταν οι πέρδικες και οι φασιανοί. Ασφαλώς λοιπόν αν και ήταν εξαιρετικός σκοπευτής, τίποτα δεν τον ενδιέφερε περισσότερο από την απόδοση των σκύλων του και πράγματι όπως λένε οι μαρτυρίες της εποχής εκείνης, το να βλέπεις τα σκυλιά του να εργάζονται ήταν ένα μοναδικό θέαμα.

Φυσικά στο σημείο αυτό, σεβόμενοι απόλυτα το μεγάλο έργο του Laverack, πρέπει να πούμε, ότι το εκτροφικό αυτό σύστημα την εποχή εκείνη είχε απόλυτη επιτυχία διότι δεν υπήρχε κάτι σταθεροποιημένο σε ότι αφορά την φυλή γενικότερα. Ο Λάβερακ ήταν αυτός που σταθεροποίησε και «έχτισε» την φυλή του αγγλικού σέττερ. Στην σημερινή εποχή όπου υπάρχουν πλειάδες γραμμών αίματος αγγλικών σέττερ σε ολόκληρη την Ευρώπη, θεωρώ πως είναι αρκετά ριψοκίνδυνο κάποιος να χρησιμοποιεί τέτοιο σύστημα στην εκτροφή του, διότι με μεγάλη βεβαιότητα εκτός από τις μεγάλες αρετές κληρονομούνται και τα μεγάλα ελαττώματα, με ολέθριες συνέπειες. Ασφαλώς ο Laverack πέτυχε πολλά περισσότερα για την εποχή του ακόμη και σε σύγκριση με το σήμερα μιας και η γενετική δεν είχε προχωρήσει σχεδόν καθόλου εκείνη την εποχή. Ευτυχώς όμως, και είναι θεμιτό να το πούμε, ότι απέχει πολύ ο καιρός που ο άνθρωπος θα μπορεί να παρεμβαίνει με ακρίβεια στο έργο της φύσης.

 

Θα πρέπει να αναφέρουμε επίσης, ότι ο Ε.Laverack το 1825 σε ηλικία 26 ετών, ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε να καταγράφει την εκτροφή του για να βοηθήσει πολλούς άλλους αργότερα με τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει. Στο βιβλίο που έγραψε το οποίο είναι αφιερωμένο στον Purcel Llewellin, αναφέρει μεταξύ άλλων: Αυτές οι γραμμές αφιερώνονται από τον του Edward Laverack στον R.LI Purcel Llewellin,που προσπαθούσε και συνεχίζει να προσπαθεί να τελειοποιήσει το σέττερ.

Γράφτηκε το 1872 όταν ήταν 73 ετών και θεωρήθηκε ως η βάση του μοντέρνου στάνταρ των Σέττερ. Η παρουσίαση αυτή, η όπερα του Laverack είναι το γενικό σύνολο για το αγγλικό σέττερ, είναι η βίβλος για την κυνοφιλία για κάθε εκτροφέα και κάθε ερωτευμένο με αυτή την φυλή.

Πολλοί εκτροφείς στην συνέχεια ακολούθησαν την εκτροφή του και στο σημείο αυτό αξίζει να πούμε ότι στην Αμερική είχε πάρα πολλούς θαυμαστές, καθώς το βιβλίο του μεταφράστηκε από πάρα πολλούς.

Επίσης οι σκύλοι του Frend I, Belle και Jet ήταν οι πρώτοι που καταχώρισε στο νεοσύστατο τότε AKC (America Kennel Club) δηλαδή Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος. Φυσικά στο Ηνωμένο Βασίλειο η φήμη του Laverack ήταν τεράστια, oι σκύλοι του διέπρεπαν παντού και ο ίδιος ακόμη έπαιρνε μέρος σε αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων εκείνης της εποχής.

O Fred I βγήκε πρώτος στο Λονδίνο το 1863 και το 1865, ενώ ο Belle και ο Jet τις ίδιες χρονολογίες κατέλαβαν την 2η και την 3η θέση. O Frend ΙΙ γεννήθηκε το 1862, ήταν πρωταθλητής στο Birmingham το 1866, 1867 και το 1868, όλοι τους ήταν πορτοκαλόχρωμοι. Ο Dash II γεννήθηκε και αυτός το 1862 αλλά είχε μπλε κηλιδωτό χρώμα (Blue belton), ήταν πρωταθλητής στο Birmingham το 1869, ενώ στο Crystal Palace το 1870 ξανάγινε πρωταθλητής σε ηλικία 12 χρονών. Ο σκύλος αυτός είχε συνεισφέρει παρά πολλά στην αναπαραγωγή των αγγλικών σέττερ και οι εκτροφείς γενικότερα τον χρησιμοποίησαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο Laverack που διάλεγε επιλεκτικά τους σκυλούς για εργασία, νοίκιαζε ολόκληρες περιοχές όπως την νήσο του Islay και κυνηγούσε για μεγάλα χρονικά διαστήματα ακολουθούμενος μάλιστα από την σύζυγό του.

Δημιούργησε το κυνοτροφείο ακριβώς τον σωστό χρόνο, όταν η βιομηχανία αναπτυσσόταν στην Βρετανία και τα κέρδη που προέρχονταν από τις εξαγωγές στις αποικίες χρησιμοποιούνταν για την εξέλιξη των κυνηγετικών οργανώσεων.

Το 1840 ο σιδηρόδρομος έφτασε μέχρι τα βόρεια και περνούσε από τις κυνηγετικές οργανώσεις. Το 1844 η βασίλισσα Victoria ταξίδεψε βόρεια και έμεινε στο Laneraray όπου εκεί είδε σκύλους αναθρεμμένους από τον Laverack και αυτό ήταν αρκετό για να γίνει ακόμα πιο δημοφιλής. Τα «ελαττώματα» του Laverack ήταν η μεγάλη του καρδιά και η ευθύτητά του.

Ο Edward Laverack πέθανε στις 14 Απριλίου 1879 και θάφτηκε στο Ash Churchyard δίπλα στο σπίτι του, ενώ όλοι οι σκύλοι του πήγαν στον συνεχιστή Purcel Llewellin. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι οι φίλοι του αγγλικού σέττερ του χρωστούν πάρα πολλά, αφού αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του για την εξέλιξη αυτού του σκύλου. Ο Laverack υπήρξε ο μεγάλος πατέρας και ο μεγάλος θεμελιωτής αυτής της φυλής, που χρησιμοποιούν εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγοί σε όλο τον κόσμο. Ασφαλώς λοιπόν από μόνο του το γεγονός αυτό, θα πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα προσεκτικούς, σε ότι αφορά τις ενέργειες για την βελτίωση και την εξέλιξη της φυλής του αγγλικού σέττερ.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

«Κυνηγεσία 2024»: 8 πράγματα που αφορούν όσους πρόκειται να επισκεφθούν την έκθεση

«Κυνηγεσία 2024»: 8 πράγματα που αφορούν όσους πρόκειται να επισκεφθούν την έκθεση 1. Εισιτήριο θα βρεις στην είσοδο του εκθεσιακού κέντρου MEC Παιανίας (6 ευρώ)....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ