Δοκιμάζουμε την προσθιοκίνητη εκδοχή του Dacia Duster δεύτερης γενιάς, ενός αυτοκινήτου που παρουσιάζεται πλέον απολύτως ώριμo και σημαντικά αναβαθμισμένο σε σύγκριση με την πρώτη γενιά που παρουσιάστηκε πριν εννιά χρόνια.
Η αξιολόγηση ενός αυτοκινήτου είναι από τα λίγα πράγματα που, για να γίνει σωστά, δεν μπορεί παρά να γίνει αποκλειστικά και μόνο στην πράξη: όσο κι αν έχει διαβάσει κανείς τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τα θεωρητικά στοιχεία, όσο κι αν μελετά καμπύλες ιπποδύναμης και ροπής, κλιμακώσεις κιβωτίων, προδιαγραφές ανάρτησης και διαστάσεις ελαστικών, ο πραγματικός χαρακτήρας ενός αυτοκινήτου φαίνεται στην πράξη, όπου αρκούν τα πρώτα πέντε λεπτά της βόλτας προκειμένου να πάρει κανείς μια αρκετά αντιπροσωπευτική εικόνα για το “δέσιμο” του συνόλου και τον χαρακτήρα του αποτελέσματος. Κάπως έτσι και με το Dacia Duster: επιλέγοντας να μην ακούσουμε και να μην διαβάσουμε προηγούμενες γνώμες πριν το οδηγήσουμε, ήδη από την πρώτη εντύπωση “μπήκαμε στο νόημα” ώστε να ξεκινήσουμε να κατατάσσουμε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με τα κριτήρια της χρήσης και του χρήστη στον οποίο απευθύνεται, σε μια κάπως ξεχωριστή κατηγορία αυτοκινήτων η οποία έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής μόλις τα τελευταία χρόνια.
Με μια ματιά
Πριν σχολιάσουμε τα επιμέρους χαρακτηριστικά, ας ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα για να εξηγήσουμε με δύο λόγια τί είναι αυτό το αυτοκίνητο:
Τα νέα Dacia Duster είναι μια οικογένεια αυτοκινήτων με κινητήρες βενζίνης 1300 κ.εκ. – 130 ίππων και ντίζελ 1500 κ.εκ. – 115 ίππων, καθώς και διάφορα επίπεδα εξοπλισμού, ενώ προσφέρονται σε προσθιοκίνητη έκδοση αλλά και σε έκδοση 4×4.
Τo Duster είναι ένα “ψηλό” και επιβλητικό αυτοκίνητο, κατάλληλο για όσους θέλουν να βλέπουν τους άλλους από ψηλά και να μεταφέρουν επιβάτες και αποσκευές άνετα και ξεκούραστα. Στην δικίνητη έκδοση είναι ένα αυτοκίνητο ιδιαίτερα κατάλληλο για άνετα ταξίδια, ειδικά στην έκδοση ντίζελ όπου η γρήγορη μετακίνηση συνοδεύεται από χαμηλές καταναλώσεις καυσίμων, ενώ το μεγάλο ύψος από το έδαφος και οι επίσης μεγάλες διαδρομές των αναρτήσεών του, δίνουν ξεκούραστη και απροβλημάτιστη κίνηση σε χωματόδρομους κάθε είδους. Στο εσωτερικό, μπορεί να μη δίνει την απόλυτη αίσθηση πολυτέλειας σε σύγκριση με κάποια ακριβότερα μοντέλα του ανταγωνισμού, όμως είναι ολοφάνερο, ότι τα υλικά κατασκευής, ο σχεδιασμός και η γενικότερη εικόνα, έχουν αναβαθμιστεί σαφώς σε σύγκριση με την πρώτη γενιά του Duster, και πλέον το αποτέλεσμα είναι υπεράνω αντικειμενικής κριτικής. Στην έκδοση Prestige, ο εξοπλισμός είναι υπερπλήρης και περιλαμβάνει όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει κανείς, συμπεριλαμβανομένου και πλήρους συστήματος πολυμέσων με ενσωματωμένη μεγάλη οθόνη αλλά και τέσσερις κάμερες που δίνουν εικόνα περιφερειακά του αυτοκινήτου, σε συμπλήρωση της αναμενόμενης πλέον κάμερας οπισθοπορείας.
Dacia Duster – Βενζίνη ή πετρέλαιο;
Η έκδοση με κινητήρα τουρμποντίζελ που οδηγήσαμε είναι σαφώς η καταλληλότερη για όποιον κάνει πολλά χιλιόμετρα ταξιδεύοντας συχνά με το αυτοκίνητό του. Μπορεί η θεωρητική μέγιστη ιπποδύναμη να είναι μικρότερη από τον κινητήρα βενζίνης (115 αντί 130 & 150 ίππων), όμως στην πράξη η εξαιρετική ροπή που αποδίδει ο υπερτροφοδοτούμενος πετρελαιοκινητήρας ήδη από τις πολύ χαμηλές στροφές, δίνουν μια πολύ “αεράτη” κίνηση στο μεγάλο και βαρύ αμάξωμα. Βέβαια, όπως όλοι οι πετρελαιοκινητήρες, η απόδοση στις υψηλές στροφές δεν είναι αξιοσημείωτη, οπότε είναι καλύτερα να ανεβάζεις γρήγορα ταχύτητες και να κινείσαι με τη φόρα και με τη ροπή του κινητήρα. Το χειροκίνητο κιβώτιο διαθέτει έξι σχέσεις, γεγονός που το κάνει πιο σβέλτο στις επαρχιακές οδούς, αλλά ίσως κουράζει στην καθημερινότητα μέσα στην κίνηση της πόλης, όπου υπάρχουν στιγμές που θα ζήλευες ένα αυτόματο κιβώτιο. Τουλάχιστον, οι απαιτήσεις σε πολλές αλλαγές ταχυτήτων αντισταθμίζεται από την πολύ καλή αίσθηση του επιλογέα που κάνει ξεκούραστη και ευχάριστη την κάθε αλλαγή ταχύτητας.
Το ενσωματωμένο όργανο μέτρησης κατανάλωσης έδειξε κάπου γύρω από τα 6-6,5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα σε όλη τη διάρκεια της δοκιμής μας, με τη μέτρηση να φτάνει τα 6,5-7,0 λτ/100χλμ σε πιο γρήγορη οδήγηση, αλλά και να πέφτει κάτω από τα 6 για ήρεμη και πιο οικονομική, τιμές σαφέστατα αξιοσημείωτες για ένα μεγάλο και βαρύ αυτοκίνητο που κινείται άνετα και γρήγορα ακόμα και σε υψηλές ταχύτητες στην εθνική οδό.
Dacia Duster – Από την πόλη στο βουνό
Στους στενούς δρόμους της πόλης όπου δεν χωράς να στρίψεις και δυσκολεύεσαι να παρκάρεις, το Duster σίγουρα δεν βρίσκεται στον φυσικό του χώρο. Ειδικά για όσους έχουν συνηθίσει να κινούνται με μικρότερα αυτοκίνητα, ένα τέτοιο αυτοκίνητο είναι λίγο αγχωτικό στην αρχή, τουλάχιστον μέχρι να του πάρεις τον αέρα και να συνηθίσεις τον όγκο και τα τυφλά σημεία. Πάντως, αυτή δεν είναι παρατήρηση που αφορά το Duster ιδιαίτερα, αλλά πιο πολύ την κατηγορία αυτή των μεγάλων και ψηλών αυτοκινήτων που προσφέρουν κύρος και χώρους σε αντάλλαγμα με μια γενικότερη δυσκολία στα στενά σημεία. Άλλωστε, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με τα μεγάλα παράθυρα και το μεγάλο και σχετικά κάθετο παρμπρίζ, προσφέρει άνω του μέσου όρου ορατότητα προς τα έξω, ενώ υπάρχουν πάντα και τα βοηθήματα των τεσσάρων καμερών γύρω γύρω αλλά και των αισθητήρων απόστασης που σε ειδοποιούν αν πλησιάσεις επικίνδυνα κάποιο κρυφό εμπόδιο.
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αισθάνεται πιο άνετα στον ανοικτό δρόμο, όπου ταξιδεύει με αξιοσημείωτη ευκολία και άνεση, “καταπίνοντας” χιλιόμετρα με απόλυτη ασφάλεια και πολύ χαμηλές καταναλώσεις καυσίμου. Στην άσφαλτο, στρίβει και φρενάρει σχεδόν σαν επιβατικό, κρατώντας τη μικρή επιφύλαξή του “σχεδόν” ειδικά για τις περιπτώσεις που μπορεί να ξεχαστείς και να το παρακάνεις, φτάνοντας σε μια στροφή έχοντας μαζέψει πολλά χιλιόμετρα χωρίς να το καταλάβεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα 1300 κιλά και το ύψος του αυτοκινήτου σε συνδυασμό με τις σχετικά μαλακές αναρτήσεις μπορεί να σε τρομάξουν για μια στιγμή θυμίζοντάς σου ότι δεν είσαι σε χαμηλό σπορ αυτοκίνητο αλλά σε ψηλό οικογενειακό, και πάλι, όμως, χωρίς επ’ ουδενί να κινδυνεύσεις στην πραγματικότητα. Παρά τις διαγώνιες ταλαντώσεις και την μέτρια αίσθηση του τιμονιού σε πολύ οριακές συνθήκες, τελικά το Duster έχει ασφαλείς αντιδράσεις και κρατάει την πορεία του με μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης-άλλωστε, είπαμε ότι όλα αυτά δεν αναφέρονται στην φυσιολογική έως και αρκετά γρήγορη αλλά στρωτή οδήγηση, αλλά μόνο σε μια οριακή στιγμή που μπορεί να τύχει λόγω κακής εκτίμησης του οδηγού.
Άλλωστε, ο λόγος για αυτές τις επιλογές των μηχανικών της Renault (η Dacia ανήκει εδώ και πολλά χρόνια στον γαλλικό όμιλο) φαίνεται μόλις αποφασίσει κανείς να πατήσει σε χωματόδρομο, όπου διαπιστώνει ότι το αυτοκίνητο, αν και προσθιοκίνητο, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κινηθεί εκτός δρόμου με απόλυτη άνεση. Το μεγάλο ύψος από το έδαφος, οι μικροί πρόβολοι και οι μεγάλες διαδρομές της ανάρτησης, κάνουν το αυτοκίνητο να πηγαίνει οπουδήποτε θα πήγαινε και ένα κλασικό δικίνιτο αγροτικό ημιφορτηγό, και μάλιστα με καλύτερη άνεση για τους επιβάτες στο εσωτερικό. Όπως ακριβώς και στα αγροτικά, έτσι κι εδώ, η αντίστοιχη τετρακίνητη έκδοση θα είχε νόημα μόνο για όποιον κινείται συχνά σε παχιά λάσπη, χιόνι ή άμμο. Όμως, σε στεγνό και σκληρό χώμα, το δικίνητο Duster δεν έχει κανένα πρόβλημα οπουδήποτε, ακόμα και σε δρόμους με νεροφαγώματα και έντονες ανωμαλίες.
Δια ταύτα
Για να κρίνει κανείς ένα αυτοκίνητο, δεν μπορεί παρά να καταλήξει στην τιμή αγοράς, αφού αυτή καθορίζει τελικά την επιτυχία ή την αποτυχία του στην αγορά. Το Dacia Duster ήδη από την προηγούμενη έκδοσή του κατέγραψε ιδιαίτερα υψηλές πωλήσεις ακριβώς για αυτόν τον λόγο: επειδή προσέφερε τη δυνατότητα σε κάποιους καταναλωτές να αποκτήσουν ένα “ψηλό” οικογενειακό αυτοκίνητο σε προσιτό κόστος. Σήμερα, όμως, το Duster δεύτερης γενιάς, ειδικά στις ακριβότερες εκδόσεις του με τον καινούριο πετρελαιοκινητήρα των 115 ίππων και με υψηλό επίπεδο εξοπλισμού, στέκεται πλέον με την αξία του στην αγορά και όχι πλέον ως επιλογή χαμηλού κόστους. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο της δοκιμής μας, πάντως, όντας η ακριβότερη εκδοχή του δικίνητου μοντέλου, κυρίως αντιμετωπίζει εσωτερικό ανταγωνισμό από τα άλλα Duster, οπότε η επιλογή ανάγεται σε ζήτημα προτεραιοτήτων για τον κάθε χρήστη. Τί εννούμε με αυτό; Η συγκεκριμένη έκδοση με τον πετρελαιοκινητήρα, την κίνηση στους εμπρός τροχούς και το υψηλό επίπεδο εξοπλισμού, απευθύνεται κυρίως στους “ταξιδιάρηδες” που θέλουν ένα ευρύχωρο οικογενειακό για άνετα ταξίδια και πολλά χιλιόμετρα στον ανοικτό δρόμο. Όμως, εάν μια πολυμελής οικογένεια θέλει ένα τέτοιο αυτοκίνητο για “σχολικό”, δηλαδή ένα ασφαλές και ευρύχωρο όχημα ώστε να πηγαίνει η μητέρα τα παιδιά στο σχολείο και στις παιδικές δραστηριότητες, τότε αρκεί η αρκετά φθηνότερη εκδοχή με τον βενζινοκινητήρα και χαμηλότερο επίπεδο εξοπλισμού. Από την άλλη, για τον κυνηγό που μπορεί να βρεθεί αρκετές φορές σε λασπωμένους και χιονισμένους βουνίσιους χωματόδρομους, η επιλογή του 4χ4 είναι μονόδρομος, έστω και σε χαμηλότερα επίπεδα εξοπλισμού. Άλλωστε, η πιο φθηνή έκδοση του τετρακίνητου Duster κοστίζει περίπου 1500 ευρώ φθηνότερα από την πλούσια δικίνητη έκδοση, οπότε η επιλογή ανάγεται σε οικονομοτεχνική σπαζοκεφαλιά… Πάντως, με τις πολλές και διαφορετικές επιλογές που προσφέρει, η Dacia πλέον έχει ένα Duster για κάθε διαφορετική ανάγκη, καλύπτοντας έτσι μια μεγάλη γκάμα χρηστών με τελείως διαφορετικές προτεραιότητες ο καθένας, και σε συνδυασμό με το χαμηλό τελικό κόστος για τα δεδομένα της κατηγορίας, έχει την εμπορική επιτυχία, δίχως αμφιβολία, εξασφαλισμένη…
