Όλοι οι συγγραφείς καθώς γράφουν, ψάχνουν μια γραμμή που θα μείνει στην αιωνιότητα, με την υπογραφή τους. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ βρήκε από ειρωνεία της τύχης αυτές τις αράδες για τον εαυτό του, στον επικήδειο που εκφώνησε για τον φίλο του Τζιν Βαν Γκίλντερ, που σκοτώθηκε σε κυνηγετικό ατύχημα στο Sun Valley.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Sun Valley είναι το πρώτο χειμερινό θέρετρο στις ΗΠΑ, που αναπτύχθηκε από τον W. Averell Harriman, τον πρόεδρο του Union Pacific Railroad (Σιδηροδρομική εταιρία), κυρίως για να αυξήσει την επιβατική κίνηση στα επιβατικά τρένα στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Harriman γνώριζε πολύ καλά ότι για να κάνει αυτό το εγχείρημα βιώσιμο, χρειαζόταν δημοσιότητα για την περιοχή και πολλές δραστηριότητες καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Ένας ατζέντης με το όνομα Τζιν Βαν Γκίλντερ και ένας φωτογράφος ονόματι Λόιντ Άρνολντ προσλήφθηκαν για τη δουλειά. Οι δύο άνδρες είχαν εξέχουσα θέση στη ζωή του Χέμινγουεϊ, μιας και ήταν υπεύθυνοι για την προσέλκυση του Χέμινγουεϊ στην περιοχή, μαζί με μια σειρά από διασημότητες, όπως ο Γκάρι Κούπερ, ο Μπινγκ Κρόσμπι, ο Κλαρκ Γκέιμπλ, η Τζέιν Ράσελ και η Λουσίλ Μπαλ.
Η περίοδος στο Sun Valley…
Όταν έφτασε στο Sun Valley τον Σεπτέμβριο του 1939 με το μαύρο κάμπριο Μπιούικ του, ο Χέμινγουέϊ θεωρούνταν ήδη ένας από τους συγγραφείς με τη μεγαλύτερη επιρροή της γενιάς του. Γι’ αυτό ο Harriman του πρόσφερε δωρεάν διαμονή για δύο χρόνια στο δωμάτιο 206 της πανσιόν του, με αντάλλαγμα λίγες φωτογραφίες του συγγραφέα με κυνήγια και ψαρέματα, που θα απογείωναν τη δημοσιότητα της περιοχής.
Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ, εκείνη την περίοδο ενδιαφερόταν για μια αφορμή που θα του επέτρεπε να παραμείνει στη Δύση για να συνεχίσει τη συγγραφή και το κυνήγι του (κατά την παραμονή του εκεί ολοκλήρωσε το γνωστό του βιβλίο «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» (1940) και την επόμενη χρονιά πούλησε τα δικαιώματα της ταινίας για 150.000 δολάρια, που ήταν ρεκόρ για εκείνη την εποχή). Κι επειδή του άρεσε τόσο πολύ ο τόπος, συνέχισε να τον επισκέπτεται συχνά και τα επόμενα χρόνια. Επέστρεψε ξανά το 1946 και τελικά το 1958, μετά την άνοδο του Κάστρο στην εξουσία στην Κούβα.
Το κυνήγι που του άρεσε περισσότερο απ’ όλα, ήταν το κυνήγι πουλιών. Ο Βαν Γκίλντερ και ο Άρνολντ είπαν στον Έρνεστ για το εκπληκτικό κυνήγι φασιανών στα κοντινά ράντσο και για το κυνήγι μεγάλου αριθμού παπιών στα μαιανδρικά νερά του Σίλβερ Κρικ. Εκεί που λίγο αργότερα επρόκειτο να σκοτωθεί από ατύχημα ο Τζιν Βαν Γκίλντερ, κυνηγώντας παπιά με την βάρκα του.
Μόλις συνέβη το τραγικό γεγονός, η σύζυγος του Τζιν ρώτησε τον Έρνεστ, που δεν κυνηγούσε εκείνη την ημέρα του ατυχήματος, αν θα ετοίμαζε ένα εγκώμιο για τον σύζυγό της. Εκείνος δέχτηκε και αυτό που προέκυψε ήταν ίσως ο καλύτερος τελευταίος φόρος τιμής που θα μπορούσε να ζητήσει ένας κυνηγός.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ένα απόσπασμα από τον επικήδειο που ετοίμασε και εκφώνησε για τον Βαν Γκίλντερ, επρόκειτο να τοποθετηθεί σε ένα μνημείο του Έρνεστ που ανεγέρθηκε το 1966 σε μια ανοιχτωσιά με θέα στο Τρέιλ Κρικ, κοντά στο Sun Valley. Το μνημείο δηλαδή φέρει μια χάλκινη προτομή του συγγραφέα και την επιγραφή που λέει:
«Περισσότερο απ’ όλα αγάπησε το Φθινόπωρο,
τα κίτρινα φύλλα στις λεύκες,
τα φύλλα που επιπλέουν στα ρέματα της πέστροφας
και πάνω από τους λόφους τον βαθύ μπλε ήρεμο ουρανό.
Τώρα θα είναι ένα κομμάτι τους, για πάντα».
Με πληροφορίες από σχετικό άρθρο στο Sporting Classics Daily
Και από το Hemingway’s Idaho
